Дваесет и првата египетска династија обично се класифицира како прва династија на древно-египетскиот трет среден период, која траел од 1069 година п.н.е. до 945 п.н.е.
По владеењето на Рамзес III, следувало долго, бавно паѓање на кралската моќ во Египет. Фараоните на Дваесет и првата династија владееле од Танис, но главно биле активни само во Долен Египет, кој тие го контролирале. Оваа династија е опишана како „таниска“ бидејќи нејзината политичка престолнина се наоѓала во Танис. Во меѓувреме, првосвештениците на Амун во Теба ефикасно владееле со Средниот и Горниот Египет, освен со името. Последниот египетски свештеник Манетон од Себенитос изјавува во неговиот Епитом за египетската кралска историја дека „21-та династија на Египет траела 130 години“.[1]