Поточно, теоремата вели дека ако дејството има бесконечно-димензионална Лиева алгебра на бесконечно мали симетрии параметризирани линеарно со k произволни функции и нивните изводи до ред m, тогаш функционалните изводи на L задоволуваат систем од k диференцијални равенки.
Втората Нетерова теорема понекогаш е користена во мерна теорија. Мерните теории се основните елементи на сите современи теории на поле во физиката, како што е преовладувачкиот Стандарден модел.
Теоремата е именувана по нејзиниот откривач, Еми Нетер.
↑Noether, Emmy (1918), „Invariante Variationsprobleme“, Nachr. D. König. Gesellsch. D. Wiss. Zu Göttingen, Math-phys. Klasse, 1918: 235–257
Наводи
Kosmann-Schwarzbach, Yvette (2010). The Noether theorems: Invariance and conservation laws in the twentieth century. Sources and Studies in the History of Mathematics and Physical Sciences. Springer-Verlag. ISBN978-0-387-87867-6.