Бад Харцбург (германски: Bad Harzburg) — град во средишниот дел на Германија, сместен во округот Гослар, во сојузната покраина Долна Саксонија. Се наоѓа на северните падини на планинскиот масив Харц и е признаен како солена бања и климатско-рекреативен центар.
Според легендата, околу 78- година, царот Карло Велики, по освојувањето на областа во тек на Саксонските војни, изградил капела на Бургберг, ридот над градот. Веројатно била подигната на местото на светото место посветено на богот „Кродо“, чија скулптура Карло Велики ја урнал.
Кралот Конрад I се верува дека основал школа за свештеници во 916 година, со цел да го зацврсти своето владеење во Војводството Саксонија под власт на Хајнрих Птичарот. Кралот Хајнрих III морал да префрли во својата резиденција во Гослар во 1039 година. При лоши услови со Саксонците, неговиот син и наследник Хајнрих помеѓу 1065 и 1068 година имал голем замок, Харцбург (Harzburg), изграден на Бургберг за да го контролира регионот, која била под опсада во 1073 година од силите на војводата Отон од Нордхајм во текот на Големиот саксонски бунт. Хајнрих успеал да избега од замокот, кој по Герштунгенскиот мир бил лошо оштетен од напаѓачите. Царот Фридрих Барбароса повторно го обновил откако го поразил неговиот соперник, саксонскиот војводат Хајнрих Лавот во 1180 година. Синот на Хајнрих Отон IV бил крунисан за свет римски цар во 1209 година, умирајќи во замокот на 19 мај 1218 година.
Бад Харцбург околу 1900 година
Археолошките пронајдоци на првата, подоцна напуштена, населба под замокот наречена Шуленроде потекнуваат од X век. Друга месност под името Хартесборх (Hartesborch) била првпат спомената во 1314 година во декрет на бенедиктанскиот манастир во Илзенбург. Денешниот град, тогаш наречен Нојштат (Neustadt), бил првпат споменат во 1338 година.
Ново време
Од 1488 година натаму, Харцбург со околните имоти бил дел од Кнежевството Брауншвајг-Волфенбител, иако подоцна бил поделен од резиденцијата на принцот во Волфенбител со соседните епископски кнежевства Хилдесхајм и Халберштат. Околу 1569 година, војводата Јулиј од Брауншвајг го промовирал развојот на бунарот со солена вода за вадење на сол. Бунарот бил наречен Јулиусхал (Juliushall) и од 1852 година солените бањи се користеле и за други медицински цели.
Во 1892 година, жителите на градот го промениле името на градот од „Нојштат“ во „Харцбург“ (Harzburg). Титулата „Бад“ (германски за „бања“) била додадена подоцна, а самите градски права ги добил во 1894 година, од кога станал и важен бањски град и туристичко одредиште.
Во текот на Втората светска војна биле воспоставени воедни болници во неколку хотели. Градот бил предаден без борба на американските војници на 11 април 1945 година.
По војната, Бад Харцбург со земјите на Брауншвајг припаднал на британската окупациска зона, а од 1949 година бил дел од Западна Германија. Пред повторното обединување, неговата железничка станица била источна крајна станица на главната железничка станица западно од внатрегерманската граница.
Население
Статистика за населението
Година
Жители
1821
4.358
1848
4.679
1871
6.132
1885
7.630
1905
11.568
1925
14.164
Година
Жители
1933
14.744
1939
16.686
1946
27.417
1950
29.901
1956
26.487
Година
Жители
1961
25.946
1968
26.256
1970
25.334
1975
25.780
1980
24.924
Година
Жители
1985
23.662
1990
23.882
1995
23.599
2000
23.100
2005
22.734
2010
21.891
Знаменитости
Столб Каноса (Canossasäule)
Замокот Харцбург бил уништен во 1650 година по наредба на војводата Август Помладиот, па така денес се останати само руини. Западниот дел нуди прекрасен панорамски поглед на Северногерманската низина. На овој дел се наоѓа столбот „Каноса“, висок 19 метри, подигнат во 1877 година во чест на Патот до Каноса од царот Хајнрих IV во 1077 година и познатата изрека на канцеларот Ото фон Бизмарк при Културната борба со Римокатоличката црква „Нема да одиме до Каноса“ (Nach Canossa gehen wir nicht). Жичницата „Бургберг“ го поврзува градот и ридот од 1929 година.
Замокот Биндхајм (Bündheimer Schloss) бил седиште на фогт на Војводството Брауншвајг-Линебург. Бил подигнат во 1685 година под власт на војводата Рудолф Август на местото на поранешна велепоседничка куќа, изградена во 1573 година, која била уништена во Триесетгодишната војна. Замокот го заменил Харцбург како седиште на локалната власт, бил изграден со камења од урнатиот замок.
Близу замокот Биндхајм се наоѓаат штали на хиподромот во Бад Харцбург, едни од најстарите во Европа, основани во 1413 година од војводите на Брауншвајг-Линебург. Блискиот хиподром е место на годишната тркачка недела (Harzburger Rennwoche).
Ванделхале (Wandelhalle) — историското средиште на бањското место. Изграден во 1898 година на местото на поранешниот солен бунар, денес се користи за читања и предавања. На другата страна на бањскиот парк се наоѓа поранешната бања, која денес е казино.
Лутеранската парохиска црква (Lutherkirche) од 1903 година има слики од брауншвајшкиот дворски сликар, Адолф Квензен, и оргули „Зауер“.
Источно од Бад Харцбург се наоѓа Крстот на германскиот Исток ([[Ostlandkreuz) во чест на илјадниците протерани Германци од Источна Европа по Втората светска војна. Изграден во 2000 година на височина од 555 метри на ридот Уленклипен, 18-метарскиот крст го заменил постариот од 1950 година, кој бил уништен од бура.
Саксонските извори, средновековен извор во блиската шума и извор на питка вода за замокот Харцбург.
Политика
Вообичаена градска куќа од XIX век
Градоначалници
Градоначалникот Ралф Абрамс (Зелени) бил избран во два круга на 22 септември 2002 година со 53,8% од гласовите. Абрамс е првиот политичар од зелените кој станал градоначалник во Долна Саксонија. Бил наследник на Клаус „Јокел“ Хоман, градоначалник со долг стаж од SPD.
Од 1981 до 1986 година, градоначалник бил Јирген Дорка (ДХС).
Сојузниот автопат 4 поминува низ Бад Харцбург, поврзувајќи го градот со автопатот А395 до Брауншвајг на север и со Нордхаузен и Ерфурт на југ. Во насока исток-запад, поминува сојузниот автопат Б6 кој води до автопатот А14 до Бернбург и до Хановер.
Железничките услуги се обезбедуваат од станицата Бад Харцбург од регионалните возови на Германските железници кои одат до Хановер, Брауншвајг, Холцминден и Хале.
