Камбрија (англиски: Cumbria) ― церемонијална грофовија во Северозападна Англија. На север се граничи со шкотските управни области Дамфрис и Галовеј и Шкотски Граници, на исток со Нортамберленд и грофовијата Дарем, на југоисток со Северен Јоркшир, на југ со Ланкашир и на запад излегува на Ирско Море. Најголем град во Камбрија е Карлајл.
Грофовијата е претежно рурална, со површина од 6769 км2 и со население од 500.012 жители; според ова Камбрија е трета по површина церемонијална грофовија во Англија. По Карлајл (74.281), најголеми градови се Бароу-ин-Фернес (56.745), Кендал (29.593) и Вајтхејвен (23.986). За потребите на локалната самоуправа, грофовијата е поделена на две области: Вестморленд и Фурнес и Камберленд.[1] Камбрија е создадена во 1974 година од историските окрузи Камберленд и Вестморленд, областа Фурнес во Ланкашир и мал дел од Јоркшир.
Камбрија е позната по природната убавина и има многу заштитени области; Во Камбрија се наоѓа националниот парк Лејк Дистрикт и подрачјето со исклучителна природна убавина (AONB) Солвеј Кост и делови од националниот парк Јоркшир Дејлс, Арнсајд и Силвердејл и Северните Пенини. Сите тие ги штитат планините, езерата и крајбрежјето на грофовијата, вклучувајќи го и Скафел Пајк, која со 978 метри е највисока планина во Англија и Виндермир најголемо езеро по волумен во Англија.
Грофовијата има неколку неолитски споменици, како што е Мајбург Хенџ. Грофовијата се наоѓала на границата со Римска Британија, а Адријановиот ѕид минува низ северниот дел од грофовијата. Во раниот среден век, делови од регионот им припаѓале на Регед, Нортамбрија и Стратклајд, а била и под владение на Викинзите. Потоа била граница меѓу Англија и Шкотска која не била решена до Сојузот на круните во 1603 година. За време на Индустриската револуција, на јагленовото поле во Камберленд се развило рударството, а Бароу-ин-Фернес станал центар за бродоградба. Сепак, Камбрија не била многу индустријализирана, а Лејк Дистрикт станал ценет поради живописната природа, најмногу од езерските поети.
Имињата Камбрија и Камберленд значат „земја на Камбријците“ и се изведени од терминот кој го користеле жителите на областа за да се идентификуваат себеси. Во периодот од ок. 400 – ок. 1100, се смета дека секоја група луѓе кои живееле во Британија и кои се идентификувале како „Британци“ себеси се нарекувале со име слично на кам-ри („Cum-ri“) што значи „земјаци“ (а исто така опстоило и велшкото име за Велс, Кимру).[2] Првиот запис за Камберленд е во Англосаксонската хроника од 945 година.[3] Овој запис се однесува на кралството на Англосаксонците познато како Камберленд (често познато и како Стратклајд), кое во 10 век се смета дека се протегало од Лох Ломонд до Лидс.[4] Прв крал кој недвосмислено е опишан како крал на Камбријците е Овејн Ап Дифнвал, кој владеел од ок. 915 – ок. 937.[5]