Одозгора: Градско собрание, стара ветерница, Српска православна црква Свети Ѓорѓи, Католичка црква Успение на Пресвета Богородица, Фантаст замок, Технички колеџ
Грб
Location of the municipality of Bečej within Serbia
Бечеј е град и општина сместен во областа Јужна Бачка во автономната покраина Војводина, Србија. Градот има население од 23.895 жители, додека општината има 37.351 жители. Тоа е мултиетнички град, претежно населен со Срби и Унгарци.
Историја
Бечеј најпрвин бил спомнат за време на управата на Кралството Унгарија во 1091 година под неговото латинско име Bechey[3] а подоцна во 1238 година под унгарското име Becse. Името веројатно потекнува од семејството Бечеи кое имало имот во оваа област.[4] Во 15 век (од 1419 до 1441 година) градот бил во сопственост на српскиот деспот Ѓураѓ Бранковиќ. Кон крајот на XV век војската на Кралството Унгарија предводена од српскиот деспот Вук Гргуревиќ (Змај Огњени Вук) ја поразила османлиската војска кај Бечеј.[4] Во 1551 година, османлиската војска предводена од Мехмед паша Соколовиќ го освоила градот.[4] Бечеј бил управуван од Османлиите помеѓу 1551 и 1687 година (номинално до 1699 година) и бил дел од санџакот на Сегедин, кој првично бил во Будин ејалет, а подоцна во Егри Ејалет.[5] Во отоманска Турција бил познат како „Beçe“.
На крајот на 17 век, османлиската администрација била заменета со хабсбуршка, а населбата била населена со етнички Срби од Банат кои избегале од Отоманската империја. Помеѓу 1702 и 1751 година, градот припаѓал на делот Тиса - Марос на воената граница на Хабсбург. По укинувањето на овој дел од Границата во 1751 година, многу Срби од градот емигрирале во Русија (особено во Нова Србија и Славо-Србија). Тие основале нова населба со име Бечеј во Нова Србија. За да се спречи оваа емиграција, хабсбуршките власти го формирале автономниот округ Потисје со седиште во Бече. Округот Потисје постоел помеѓу 1751 и 1848 година. На округот му биле дадени три привилегии во 1759, 1774 и 1800 соодветно. Првата привилегија на округот го дефинирала неговиот автономен статус, додека втората им овозможила на етничките Унгарци да се населат во областа. Во следниот период многу Унгарци се населиле во Бече (првите во 1757 г.[6]) и постепено ги замениле Србите како доминантна етничка припадност во градот. Во 1751 година, целото население на градот било составено од Срби, додека во 1774 година половина од населението го сочинувале Срби, а другата половина била составена од Унгарци.[4] Според пописот од 1910 година, населението на општина Бече броело 54.275 луѓе, од кои 30.465 зборувале унгарски, а 22.821 српски. Градот Бече имал 19.372 жители во 1910 година, од кои 12.488 зборувале унгарски (64,46%), 6.582 српски (33,98%) и 193 германски (1%).[7]
Српско основно училиште во Бече било отворено во 1703 година; тоа е едно од најстарите училишта во Војводина[4] како и прво основно училиште меѓу Србите.[8] Унгарско основно училиште било отворено во Бечеј во 1765 година, додека еврејското основно училиште било отворено во 1882 година. Српска читална била отворена во 1862 година, а унгарска читална во 1869 година.
Забелешка: за населби со апсолутно или релативно унгарско мнозинство имињата се дадени и на унгарски.
Во општината има и неколку поднаселени места, меѓу кои:
Пољанице (унгарски: Pecesor)
Ново Село
Дрљан
Демографија
Улица во Бечеј и Католичката црква Свети Антониј Падованец
Бечеј е етнички мешан град и општина. Населби со унгарско етничко мнозинство се: Бачко Петрово Село и Милешево. Има една населба со српско етничко мнозинство: Радичевиќ . Две населби: Бечеј и Бачко Градиште се етнички мешани.
