Антиката (герм. Antike, antik, од фр. antique, лат. аntiquus = „старински, древен“) во потесна смисла е поим кој го означува периодот на европската политичка и културна историја во кој водечка улога имале Стара Грција, Македонија и Рим. Во поширока смисла, овој поим се однесува на стариот век воопшто, но ова е претежно странска употреба и не е толку застапена во македонскиот јазик.
Антиката го опфаќа периодот од околу 15 векови, од 1000 година п.н.е. до 500. н.е., помеѓу падот на Западното Римско Царство (476) и затворањето на паганските филозофски училишта во источното, Јустинијаново царство.