Poêta zenéize, Carlo Malinverni o l'à parteçipòu da zóveno a-o moviménto republicàn do Gioxeppe Mazzin e o l'à fæto pàrte da Direçión do Caffaro, un di ciù inportànti giornâli de Zêna.
O l'é stæto giornalista e, da-o 1877 fin a l'ànno da seu mòrte, o l'é stæto inpiegòu inta Càscia de Rispàrmio de Zêna. Leterâiamente vixìn a-e temàtiche crepuscolæ e da scavellatûa, o l'à descrîto in vèrsci o grîxo e l'insodisfaçión da seu vìtta borghéize, òprèssa da-a gnàgnoa, sénpre a aspêtâ un riscàtto inposcìbile, che a peu êse lenîa sôlo da l'àrte, da-a solitùdine e da-a frequentaçión di leughi de l'ànima.
O l'é aotô de cansoìn, naturalménte in zenéize, pe-e “Squadre del bel canto”.
E seu poêxîe són arecugéite inti doî volùmmi Dôe bròcche de viovétta(1908) e Bólle de savón (1921). Pe o Malinverni gh'é di concètti, de scitoaçioìn, de inmàgini che dêvan êse esprèssi pe fòrsa in zenéize, perché sôlo coscì atrêuvan a seu giustificaçión e, inta poêxîa "l'Arte poetica", o ne da a spiegaçión.
L'Arte poetica (da Doê bròcche de viovétta)
O dialetto o l'ha ûn indole
sò, – comme tûtto a-o mondo:
ti, ne-a poexia, mantegnighea
sccetta, da çimm'-a-fondo:
se no, sæ comme in quæxima
vestise d'Arlicchin,
o a-o son da marcia fûnebre
ballâ o peligordin.
Careghétta d'öo (da Bólle de savón)
O l'é âto ’n pàrmo, ma o comànda lê;
e o pâ, a sentîlo, in öxelìn che pîa:
bióndo, e doî bèlli eugioìn ch’én cô do çê,
e se rèsta inbâgiæ quand’o v'amîa.
A bócca a sa de frésco, a sa d'amê,
a pâ 'meréllo, 'na réuza candîa...
ma o veu quéllo ch’o veu, o pésta i pê,
o sâta, o côre, o bàlla, o ciànze, o crîa.
Resâtàndo s'o pìggia 'n stranbælón,
lô, tùtti doî, papà e mamà, ghe vàn
aprêuvo, sénpre aténti, in aprensción:
o ciàman «câo mæ bæ, àngiou, tezöo»
pöi sò-u pòrtan, zonzéndo màn con màn,
in gîo pe-a stànsia in careghétta d'öo.
