Linguae Slavicae

Diffusio linguarum Slavicarum in Europa

Linguae Slavicae seu Slavonicae sunt linguae Indoeuropaeae praecipue in Europa et Asia diffusae. Circiter 300 000 000 hominum, qui Slavi appellantur, una ex circiter viginti linguis Slavicis tamquam lingua materna loquuntur (ad hoc circiter 100 000 000, qui linguis Slavicis tamquam lingua aliena utuntur.) Plurimum diffusum est lingua Russica, qua 145 000 000 hominum ut lingua materna loquuntur, circiter 100 000 000 ut lingua aliena. Aliae linguae maiores sunt lingua Ucrainica et lingua Polonica (utraque 50 000 000 locutorum). Plurimae linguae Slavicae maiores sunt eaedem linguae publicae civitatum earum.^[1]

Historia

Linguae Slavicae originem ex lingua Protoslavica ducunt, cui lingua Slavica ecclesiastica (quae et lingua Bulgarica antiqua dicitur et a saeculo nono in litteris reperitur) proxima est. Tres rami principales (linguae Slavicae orientales, occidentales, meridianae) medio millennio primo, quantum coniectare licet, a lingua Protoslavica profecti migrationibus gentium Slavicarum paulatim differentiis aucti ad diversitatem hodiernam pervenerunt.

Fundamenta abecedariorum linguarum Slavicarum sunt abecedaria Latinum et Cyrillicum.

Arbor linguarum Slavicarum

• Linguae Slavicae Orientales
  • Lingua Novogardiensis antiqua †
  • Lingua Slavica orientalis antiqua †
  • Lingua Russica
  • Lingua Ruthenica antiqua †
  • Lingua Ruthenica Alba
  • Lingua Polesica
  • Lingua Ucrainica
  • Lingua Rusinica
    • Lingua Rusinica carpatica
    • Lingua Rusinica pannonica

• Linguae Slavicae Occidentales
  • Ramus Lechicus:
    • Lingua Polonica^[2]
    • Linguae Slavicae ad Albem sive Mare Balticum
      • Lingua Cassubica
      • Lingua Polabica (vel Slavica Albensis) †
      • Lingua Slovincica †
      • Lingua Pomerania †
    • Linguae Sorabicae:
      • Lingua Sorabica Superior
      • Lingua Sorabica Inferior
  • Linguae Bohemo-Slovacicae
    • Lingua Bohemica
    • Lingua Iudaeo-Slavica (sive Kanaanitica)
    • Lingua Lachica
    • Lingua Slovacica (Slovaca)

• Linguae Slavicae Meridianae:
  • Linguae Slavicae austro-orientales:
    • Lingua Slavonica antiqua
    • Lingua Slavica ecclesiastica antiqua †^[3]
    • Lingua Slavica ecclesiastica
    • Lingua Bulgarica
      • Lingua Bulgarica Banatus
      • Lingua Bulgarica Musulmanorum (Pomaci)
    • Lingua Macedonica moderna
  • Linguae Slavicae austro-occidentales
    • Ramus medio-austro-occidentalis sive serbocroaticus
      • Lingua Serbocroatica †^[4]
      • Lingua Bosnica
      • Lingua Croatica
        • Lingua Croatica Burgenlandia
      • Lingua Slavica Molensis
      • Lingua Montenigrinica
      • Lingua Serbica
    • Ramus Slovenus
      • Lingua Slovena
      • Lingua Slovena vallis Resiae
      • Lingua Vandalica Slavica

Notae

1. Ad numeros locutorum atque ad arborem linguarum Slavicarum (ut infra) confer situm Vicipaediae Theodiscae de linguis Slavicis.
2. Et dialectos Polonorum in Silesia habitantium.
3. Quae et lingua Bulgarica antiqua vocatur.
4. Usque ad annum 1991 lingua publica Iugoslaviae.

Bibliographia

• Comrie, Bernard, et Greville G. Corbett, eds. 1993. The Slavonic Languages. Londinii: Routledge.
• Comrie, Bernard, ed. 1990. "Slavonic Languages." In The World's Major Languages. Oxoniae: Oxford University Press.
• Jesensek, Marko. 2005. The Slovene Language in the Alpine and Pannonian Language Area. ISBN 83-242-0577-2.
• Kapović, Mate. 2008. Uvod u indoeuropsku lingvistiku. Zagrebiae: Matica hrvatska. ISBN 978-953-150-847-6.
• Lockwood, W. B. 1972. A Panorama of Indo-European Languages. Hutchinson University Library. ISBN 0-09-111020-3, ISBN 0-09-111021-1.
• Rehder, Peter, ed. 1998. Einführung in die slavischen Sprachen. Ed. tertia. Darmstadiae: Wissenschaftliche Buchgesellschaft,
• Sussex, Roland, et Paul Cubberley. 2006. The Slavic Languages. Cantabrigiae: Cambridge University Press.
• Trautmann, Reinhold. 1948. Die slavischen Völker und Sprachen: Eine Einführung in die Slavistik. Lipsiae.

Nexus interni

• Lingua Interslavica
• Slavistica

Nexus externi

• Большая Советская энциклопедия. 3-е изд. Encyclopaedia Sovietica Magna (editio tertia) (russice)
• Lexikon der Sprachen des europäischen Ostens (2002). Lexicon linguarum Europae orientalis (theodisce)

Linguae Slavicae

Linguae Slavicae Orientales	Lingua Novogardiensis antiqua • Lingua Slavica orientalis antiqua • Lingua Russica • Lingua Ruthenica antiqua • Lingua Ruthenica Alba • Lingua Polessica • Lingua Ucrainica • Lingua Russinica (Lingua Carpato-russinica • Lingua Russinica Croatiae et Banati)
Linguae Slavicae Occidentales	Lingua Polonica • Lingua Cassubica • Lingua Silesica • Lingua Polabica • Lingua Slovincica • Lingua Pomerania • Linguae Sorabicae • Lingua Bohemica • Lingua Iudaeo-Slavica • Lingua Lachica • Lingua Slovacica (Slovaca)
Linguae Slavicae Meridianae	Lingua Slavonica antiqua • Lingua Slavica ecclesiastica • Lingua Bulgarica (Lingua Bulgarica Banatus • Lingua Bulgarica Musulmanorum) • Lingua Macedonica moderna • Lingua Bosnica • Lingua Croatica (Lingua Croatica Burgenlandia) • Lingua Slavica Molensis • Lingua Montenigrinica • Lingua Serbica • Lingua Slovena • Lingua Vandalica Slavica