Tantam copiam butirri faciunt [Bretones] quod usque ad partes satis distantes defertur, videlicet ad Pitaviam, ad patriam Andagavensem, Turonensem, etiam ad Normandiam ... Rep[p]eri etiam [caseos] satis bonos in patria Argentonis, sed non sunt ita pingues. Bonos etiam reperi ala Freta Bernard et delicatos ... Sed eundo a patria andegavensi versus Normandiam ... domina illius loci ... mihi dixit quod fiunt in ducatu Lanzoni in quadam villa sua et quod meliores fiunt in quodam loco dicto Bolon ... assimilantur fere in omnibus caseis de Bria, sed sunt aliqualiter spissiores, et fiunt versus patriam Normandiae per quam fluit riparia Sene veniens ex Parisius, super qua riparia etiam sunt pascua bona et lactifera.[1]
Inter cibos speciales urbium Normannorum medio saeculo XIX enumeravit Gustavus Le Vavasseur poëta Normannus:
Nos villes du terroir normand
Ont chacune, aux yeux du gourmand,
Leurs types:
Rouen va son sucre croquant,
Vire a ses andouilles
Et Caen ses tripes
("Urbs quaeque nostra terrae Normannae oculis ganeonum insigne suum habet: Rotomagus saccharum suum ruminat; Vira andullias, Cadomumtrippas habet").[2]
1928 : "Normandie" in Austin de Croze, Les Plats régionaux de France. 1400 succulentes recettes traditionnelles de toutes les provinces françaises (Lutetiae: Editions Montaigne, 1928) pp. 72-83