Diaspora

Museum Diasporae Iudaicae Telavivi situm.

Notio Diaspora (Graece διασπορά = "dispersio") a saeculo undevicesimo exeunte greges religiosos sive gentilicios significare solet, qui, postquam patriam reliquerunt, inter homines aliorum religionum sive gentium in toto orbe terrarum dispersi vivunt.

Origo verbi

Verbum primo in Septuaginta invenitur, ut puta in Dtn. 30,4: Si ad cardines caeli fueris dissipatus (ἐὰν ᾖ ἡ διασπορά σου ἀπ᾽ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ).

Diaspora Iudaica

Initio "Diaspora" sedes Iudaeorum iam ab antiquitate in multas terras dispersos denotabat. Primum erat exilium Assyricum. Regno Samariae (id est Israele septentrionali) ab Assyriis anno 722 a.C.n. oppresso pars incolarum, inprimis nobiles artificesque, in Imperium Neoassyrium deportati sunt. Qui in patria manserunt, procedente tempore cum aliis hominibus ab Assyriis ibi deductos matrimonia inierunt, ut gens nova ex his omnibus mixta orta sit Samaritana appellata.

Altera calamitas Iudaeorum fuit exstinctio Regni Iudaei anno 586 a.C.n. a rege Nabuchodonosore II exacta. Iterum pars incolarum annis 597 a.C.n. et 586 a.C.n. in Babyloniam deportata est (sic dicta Captivitate Babylonica), alii in Aegyptum fugerunt.

Anno 135 demum post Tertium Bellum Iudaicum Hadrianus imperator omnes Iudaeos ex Palaestina fugavit, qui tamen verbis biblicis confortati (Dtn 30,3; Isaias 11,12; Isaias 27,12s.) spem reditus numquam deposuerunt. Hac exspectatione Iudaei se ab aliis hominibus in diaspora degentibus distinguebant, qua re Encyclopaedia Judaica proponit, ut nomen diasporae tantum ad tempus inter annum 586 a.C.n. usque ad annum 135 adhibeatur, tempus sequens autem usque ad civitatem Israël anno 1948 conditam "galut" (Hebraice: גָּלוּת i.e. exilium) appelletur.^[1]

Medio aevo Iudaei se in duos greges inter se clare distinctos diviserunt, Aschenates in Europa sententrionali ac orientili, et Sepharditae in Hispania Portugalliaque necnon in Africa septentrionali et Asia occidentali.

Saeculo 19 motus inter Iudaeos in regionem Palestinam ad civitatem sui iuris creandam crevit, qui ex Sione, nomine antiquo regionis Hierosolymorum, Sionismus (Hebraice צִיּוֹנוּת) vocatus est. Causa Sionismi erat persecutio in diaspora, quae Iudaeis crebro ac variis in regionibus illata est.

Latior verbi diasporae usus

A Novo Aevo ineunte etiam ecclesiae Christianae minoritariae sic appellatae sunt. In Graecia verbum diaspora Graecos in exteris viventes designat, qui plus quam dimidiam populi faciunt. Ab annis 1990 diaspora magis magisque verbis transnationalismi et transmigrationis applicatur.

Nexus interni

• Armenii
• Atropateni
• Exsul
• Zingari

Bibliographia

• Safran, William (1991). Diasporas in Modern Societies: Myths of Homeland and Return. In: Diaspora: A Journal of Transnational Studies / 1, p. 83–99 (doi:10.1353/dsp.1991.0004).
• Roth, Klaus (ed.) (2002). Diaspora - zwischen Reproduktion von Heimat, Assimilation und transnationaler Identität (Münchner Beiträge zur Interkulturellen Kommunikation / 13).
• Sheffer, Gavriʾel (2003). Diaspora Politics. At Home Abroad. Cambridge University Press: New York (ISBN 0-521-81137-6).
• Mayer, Ruth (2005). Diaspora. Eine kritische Begriffserklärung. Transcript, Bielefeld (ISBN 3-89942-311-9).
• Cohen, Robin (2008). Global Diasporas: An Introduction. Routledge (ISBN 978-0-415-43550-5).
• Kuhlmann, Jenny (2014). Exil, Diaspora, Transmigration (Bundeszentrale für politische Bildung). - Visum die 20.10.2024.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Diasporam spectant.

Vide Diaspora in Victionario.

• "Jewish Agency for Israel" notiones "Diaspora" et "Galut" explicat.
• Institut für Diaspora- und Genozidforschung an der Ruhr-Universität Bochum
• Jona Lendering: Diaspora. In: Livius.org (Anglice)

1. Encyclopaedia Judaica (ed. 2), vol. 5: Coh-Doz, p. 637–643.