Caffea in tribus regionibus vulgo instituitur: America Latina, Africa vel Arabia, et Asia vel Pacifica. Hae regiones etiam zona coffeana vocantur. Caffeae sapor mutat secundum solumcaelumque qua fertur. Exempli gratia, Americae Australis fabae mediocre sapore caffeam ferre habentur; fabae autem Africae, Arabiae, Asiae ac regionis Pacificae audaciorem saporem ferunt. Coffeae igitur sapor vere ex assandi modo dependet cum faba in furno locata sit, qui, iterum, intra mitem, mediocrem, audacem, et additum audacem est. Hoc assum talem saporum varietatem fert sicut vecors, socolata, et fumosus. Quidam modus est coffeae gustandae ut sugentem artem requirat et verborum copiam gustandi.
Alius popularis modus cafeae parandae est cafea expressa, quo tenuiter frendita coffea per maxime calidam aquam impellitur ut humoris pinguis pareat sola uncia. Principio ex Italia hic modus venit. Machina expressa cafearia paratur hoc pensum, quae valde est cara, et saepe cum virga vaporis operitur. Virga vaporis usitata est ut lac vaporaret, ergo spuma ficta sit. Consumptio potionis espresso vocati occurrit rationum varietati, vel in solis unciis, aqua, vel lacte vaporato; modus igitur coffeae est summa elegantia.
Cum caffeae expressae calida aqua additur Americanum vocatur. Si viator coffeam in Italia poscat, hanc potionem accipiet.
Cum cafeae expressae lac vaporatum additur, principio duo genera creantur. Primum est potus cafearius capuccinus Italianus (Italiane: cappuccino), qui aeque tenet unam partem expressae, unam partem lactis vaporati, et unam partem spumae. Secundum est cafea lactea, quod tenet maiorem partem lactis vaporati et tenuem laminam spumae ad caput. Hae potiones expressae populo sunt gratissimae. Nuper novum nomen ortum est cafeae, cui dulcis sirupus additus est. Vulgus hoc facit ut acidum saporem de coffeo abdat. In popularibus cauponis cafeariis his sirupis utuntur ut multam varietatem clientium adliciant. Hoc consilium cauponas sive tabernas cafearias adiuvat ut augescant. Notissimum exemplum fortasse est Starbucks, quod valde prosperum Americanum negotium est.
Re vera, vulgus coffeum consumit ut vigilent. Ergo, nisi necesse est vigilans stare, coffeum potest parari sine caffeino. His dictis, plerique eiusmodi caffeam non bibunt.
Notae
↑Quia multa nomina attestantur, electum quod forma est simillimum Coffeae et caffeinae.
↑Ottorino Pianigiani. [1]: "dall'arab. QAHUAH (Freytag) pronunciato alla turca KAHVÉ, che designa il liquore e non il frutto. Infatti QAHVAH significa vin bianco leggiero, e quindi il senso primitivo della cove araba sembra essere vino, liquore e che dipoi sia stata applicata al caffè, a motivo delle sue virtu inebrianti. Altri da KAFFA, piccolo regno abissino, donde lo dicono originario."
"Le café et les religions" in Les Cahiers de la gastronomie n° 11 (2012?)
Allen, Stewart Lee. 1999. The Devil's Cup: Coffee, the Driving Force in History. Soho: Random House. ISBN 1-56947-174-6.
Allen, Stewart Lee. 2003. Ein teuflisches Zeug: Auf abenteuerlicher Reise durch die Geschichte des Kaffees. Francofurti: Campus. ISBN 3593372908.
Ball, Daniela U., ed. 1991. Kaffee im Spiegel europäischer Trinksitten. Turici: Johann-Jacobs-Museum. ISBN 3906554066.
Bernhardt, Rolf, et Simone Hoffmann. 2007. Die Welt des Kaffees. Neustadt an der Weinstraße: Umschau. ISBN 3865286046.
Bersten, Ian. 1999. Coffee, Sex & Health: A History of Anti-Coffee Crusaders and Sexual Hysteria. Sydneii: Helian Books. ISBN 0957758103.
Clarke, Ronald James, et R. Macrae, eds. 1987. Technology. Coffee, 2. Barking Essexiae: Elsevier Applied Science. ISBN 1851660348.
various (1985). "Botanical Classification of Coffee". In Clifford MH, Wilson KC. Coffee: Botany, Biochemistry and Production of Beans and Beverage. Westport, Connecticutae: AVI Publishing. ISBN0709907877.
Debry, Gérard. 1993. Le café et la santé. Lutetiae: John Libbey Eurotext. ISBN 2742000259.
Eichler, Oskar. 1976. Kaffee und Coffein. Ed. 2a. Berolini, Heidelberg, Novi Eboraci: Springer-Verlag. ISBN 3540072810.
Ganchy, Sally (2009). Islam and Science, Medicine, and Technology. The Rosen Publishing Group. ISBN1435850661, 9781435850668
Heise, Ulla. 2002. Kaffee und Kaffeehaus: Eine Geschichte des Kaffees. Francofurti: Insel. ISBN 9783898364539.
Illy, Ernesto. 2003. Von der Bohne zum Espresso.Spektrum der Wissenschaft 82–87. ISSN 0170-2971.
Jacob, Heinrich Eduard. 1934. Sage und Siegeszug des Kaffees: Die Biographie eines weltwirtschaftlichen Stoffes. Berolini: Rowohlt. (Ed. 2a. Hamburgi: Rowohlt, 1952; Taschenbuchausgabe: Rowohlt, Reinbek, 1964).
Jacob, Heinrich Eduard. 2006. Kaffee: Die Biographie eines weltwirtschaftlichen Stoffes (mit einer Fortschreibung der Kaffeewelt seit den 1950er-Jahren bis heute von Jens Soentgen. Monaci: Oekom Verlag. ISBN 9783865810236.
Maier, Hans Gerhard. 1984. Chemische Aspekte des Kaffees. Chemie in unserer Zeit 18(1):17-23. ISSN 0009-2851.
Maritsch, Fritz, et Alfred Uhl. 1989. Kaffee und Tee. In Drogen und Drogenpolitik, ed. Sebastian Scheerer, Irmgard Vogt, et Henner Hess. Francofurti et Novi Eboraci: Campus. ISBN 3593336758.
Selmar, Dirk, et Gerhard Bytof. 2008. "Das Geheimnis eines guten Kaffees: Biochemische Grundlagen der Nacherntebehandlung." Biologie in unserer Zeit 38 (3): 158–67. ISSN 0045-205x.