მარკ მიხეილის ძე რუბინშტეინი (დ. 26 ნოემბერი [ძვ. სტ. 13 ნოემბერი], 1915, თბილისი, საქართველო, — გ. 29 ივნისი, 1978, იქვე]) — საბჭოთა გეოლოგი, საქართველოს სსრ მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი (1974), გეოლოგიის მინერალოგიურ მეცნიერებათა დოქტორი (1967), პროფესორი (1968). სკკპ წევრი 1944-იდან. 1938 წელს დაამთავრა ს. კიროვის სახელობის საქართველოს ინდუსტრიული ინსტიტუტი. 1945-იდან მუშაობდა საქართველოს სსრ მეცნიერებათა აკადემიის ა. ჯანელიძის სახელობის გეოლოგიის ინსტიტუტში, სადაც 1954-1955 ხელმძღვანელობდა პეტროგრაფიის განყოფილებას, 1955-იდან — ქანების აბსოლუტური ასაკის ლაბორატორიას. 1969-1976 იყო ამავე ინსტიტუტის დირექტორის მოადგილე სამეცნიერო დარგში. პედაგოგიურ მოღვაწეობას ეწეოდა ვ. ი. ლენინის სახელობის საქართველოს პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში (1944–1954) და თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში (1954-იდან).
რუბინშტეინის შრომები ძირითადად შეეხება აბსოლუტური გეოქრონოლოგიის, სეისმოტექტონიკის, რეგიონული გეოლოგიის საკითხებს. საქართველოს სსრ სახელმწიფო პრემია (1973). დაჯილდოებულია „საპატიო ნიშნის“ ორდენით და მედლით.
ლიტერატურა
.svg){kind=small}
