ელენა მილაშინა

ელენა მილაშინა
რუს. Елена Милашина[1]
დაბადების თარიღი	1977[2] [3] [4]
დაბადების ადგილი	Dalnegorsk
საქმიანობა	ჟურნალისტი[5] , ადამიანის უფლებათა დამცველი[6] , მწერალი[7] , რეპორტიორი, რედაქტორი და investigative journalist[8]
მოქალაქეობა	რუსეთი
ალმა-მატერი	მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ჟურნალისტიკის ფაკულტეტი
ჯილდოები	International Women of Courage Award[9] , Golden Pen of Russia[10] , Free Media Awards[11] [12] , Redkollegia[13] , ბრიუსელის თავისუფალი უნივერსიტეტის საპატიო დოქტორი[14] , Journalism as a Profession[15] და Andrei Sakharov Freedom Award
ელენა მილაშინა ვიკისაწყობში

ელენა მილაშინა (რუს. Милашина, Елена Валерьевна, დ. 29 ოქტომბერი, 1977, დალნეგორსკი, პრიმორსკის მხარე) — რუსი ჟურნალისტი, სპეციალური კორესპონდენტი და „Novaya Gazeta“-ს სპეციალური პროექტების განყოფილების რედაქტორი.

ბიოგრაფია

ელენა მილაშინა დაიბადა 1977 წლის 29 ოქტომბერს დალნეგორსკში.^[16][17][18] 1994-1995 წლებში მონაწილეობდა FLEX-ის გაცვლით პროგრამაში, რომელიც მოგვიანებით დაეხმარა მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტში ჩარიცხვაში.^[19] დაამთავრა მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ჟურნალისტიკის ფაკულტეტი.

1997 წელს ელენა მილაშინამ მუშაობა დაიწყო „ნოვაია გაზეტაში“, პარალელურად კი აგრძელებდა სწავლას. მისი ერთ-ერთი მენტორი იყო ანა პოლიტკოვსკაია.

ელენა მილაშინას პროფესიული ინტერესის სფეროები მოიცავს კორუფციის თემებს, ადამიანის უფლებების დარღვევას ჩრდილოეთ კავკასიასა და ჩეჩნეთში, კერძოდ, ბესლანში მომხდარი ტერაქტის გამოძიება (2004), ანა პოლიტკოვსკაიას (2006) და ნატალია ესტემიროვას (2009) მკვლელობები, აგვისტოს ომი საქართველოში (2008).^[20]

პროფესიულ საქმიანობასთან დაკავშირებული ინციდენტები

2006 წლის 16 თებერვალს მილაშინას თავს დაესხნენ ბესლანში.^[21] 2012 წლის 5 აპრილს ელენა მილაშინა სცემეს მოსკოვის მახლობლად მდებარე. მისი თქმით, თავდამსხმელებმა ის სასტიკად სცემეს და გაძარცვეს. მან ასევე განაცხადა, რომ საათნახევრის შემდეგ მისულ პოლიციის პატრულს დახმარება არ გაუწევია.^[22] 2015 წელს ელენა მილაშინა იძიებდა გახმაურებულ საქმეს, რომელიც ეხებოდა ჩეჩნეთის ნოჟაი-იურტოვსკის რაიონის პოლიციის უფროსის და არასრულწლოვან გოგონას ქორწილს. ამ საქმესთან დაკავშირებით მას სიკვდილით დაემუქრნენ.^[23] 2017 წელს ელენა მილაშინა გახდა ჩეჩნეთში გეების მასობრივი დევნის გამოძიების ავტორი. ამასთან დაკავშირებით, მას უამრავი მუქარა მიუღია.

2019 წელს, ადამიანის უფლებათა ევროპულმა სასამართლომ, „ნოვაია გაზეტას“ და მილაშინას საქმეზე რუსეთის წინააღმდეგ, კონსტანტირება მოახდინა სიტყვის თავისუფლების დარღვევის რუსეთის სასამართლო პროცესზე, რომელიც ეფუძნებოდა მილაშინას სტატიას „კურსკის“ საქმე ხელახლა უნდა გაიხსნას“ (2003).^[24]

2020 წლის 6 თებერვალს, მილაშინა და ადვოკატი მარია დუბროვინა გროზნოში ჩავიდნენ ისლამ ნუხანოვის საქმეზე, რომელმაც გადაიღო და ინტერნეტში გამოაქვეყნა ვიდეო პირდაპირ ეთერში გროზნოს ცენტრში ელიტარული სოფლის შესახებ, სადაც ცხოვრობდნენ რამზან კადიროვის ნათესავები და ახლო წრე, რომელსაც ბრალი ედებოდა იარაღის უკანონო შენახვა-ტარება. სასტუმროს შესასვლელში მათ თავს დაესხნენ უცნობი მამაკაცები და ქალები. ძირითადად მილაშინასა და დუბროვინას ქალები სცემდნენ, თავდამსხმელები კი მათ მოქმედებებს იღებდნენ კამერით.^[25]

2022 წლის თებერვალში, ჩეჩნეთის რესპუბლიკის მეთაურის რამზან კადიროვისა და ჩეჩნეთის სხვა ცნობილი წარმომადგენლების მუქარის შემდეგ, ელენა მილაშინამ დატოვა რუსეთი მისივე უსაფრთხოების გამო.^[26] „ნოვაია გაზეტამ“ განაცხადა, რომ იგი აგზავნის მას საზღვარგარეთ მივლინებაში საკუთარი უსაფრთხოების პროტოკოლის შესაბამისად და რომ მისი ადგილმდებარეობა გავლენას არ მოახდენს ჩეჩნეთში ადამიანის უფლებების მდგომარეობის გაშუქებაზე.^[26]

2023 წლის 4 ივლისის თავდასხმა

2023 წლის 4 ივლისს ჩეჩნეთში უცნობი ნიღბიანი პირები თავს დაესხნენ ელენა მილაშინას და ადვოკატ ალექსანდრე ნემოვს. მათ აეროპორტიდან გროზნოსკენ მიმავალ გზაზე დახვდნენ და სასტიკად, წიხლებით სცემეს, გაანადგურეს აღჭურვილობა და დოკუმენტები. თავდასხმის შესახებ „წამების საწინააღმდეგო გუნდმა“ შეატყობინა საზოგადოებას, ქსენია სობჩაკმა დაწერა, რომ მილაშინას და ნემოვის ტაქსი სამი მანქანით გადაკეტეს, თავდამსხმელებმა კი უთხრეს: „წადი აქედან, გაგაფრთხილეს. არაფერი დაწერო“. მილაშინას მწვანე საღებავით გადაასხეს, ხელის მტევნები დაუმტვრიეს^[27] და ტელეფონების პაროლებს ითხოვდნენ. 5 ივლისს მილაშინა და ნემოვი დედაქალაქის ერთ-ერთ კლინიკაში გადაიყვანეს. დაზარალებულები ჩაფრინდნენ ჩეჩნეთში, რათა სასამართლოში გაეშუქებინათ ზარემა მუსაევას საქმე.^[28][29]

ჯილდოები

ელენა მილაშინამ მრავალი ჯილდო მიიღო წლების განმავლობაში. მათ შორისაა: რუსეთის ჟურნალისტთა კავშირის პრიზი „რუსეთის ოქროს კალამი“ კატეგორიაში „გამომძიებელი ჟურნალისტიკა“ (2001) — მასალების სერიისთვის ბირთვული წყალქვეშა ნავის "კურსკის" კატასტროფის შესახებ,^[30] „Alison De Forges Human Rights Watch“-ის ჯილდო (2009) — „პირადი გამბედაობისა და კორუფციის წინააღმდეგ ბრძოლისთვის და ადამიანის უფლებებისთვის რუსეთში“,^[20][31] მოსკოვის ჰელსინკის ჯგუფის ჯილდო (2009) — „ჟურნალისტური საქმიანობისთვის ადამიანის უფლებათა ღირებულებების პოპულარიზაციისთვის“.^[32] ასევე აშშ სახელმწიფო დეპარტამენტის ქალთა საერთაშორისო ჯილდო გამბედაობისთვის (2013). „მისი უშიშარი და მამაცი ჟურნალისტური მუშაობისთვის და ადამიანის უფლებების დასაცავად რუსეთში და მეზობელ ქვეყნებში, ჩვენ ვაღიარებთ ელენა მილაშინას, როგორც მამაც ქალს“, — ამ სიტყვებით წარადგინა მილაშინა ცერემონიაზე აშშ-ს სახელმწიფო მდივანმა ჯონ კერიმ. ჯილდო გადასცა აშშ-ს პრეზიდენტის მეუღლემ მიშელ ობამამ.^[33][34]

რესურსები ინტერნეტში

• Елена Милашина. «Новая газета».
• Елена Милашина на сайте «Эхо»
• Чем известна журналистка Елена Милашина, Коммерсантъ, 4 июля 2023
• Елена Милашина: наследница Политковской и главный журналист-расследователь страны по Чечне / Ютуб-канал «Осторожно: Собчак», 4 октября 2021
• Григорий Туманов. Елена Милашина: «Пока Чечня не заговорит, ничего не изменится» Colta.ru, 07.2017
• Елена Милашина уезжает из России. И объясняет, почему Кадырову можно всё

სქოლიო

1. https://meduza.io/feature/2023/07/04/trebovali-razblokirovat-gadzhety-oni-otkazalis-milashinoy-za-eto-slomali-paltsy
2. Third Section Case Novaya Gazeta and Milashina v. Russia — ECHR.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q122880"></a>
3. First Section Case Novaya Gazeta and Milashina v. Russia — ECHR.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q122880"></a>
4. Elena Milashina — Vrije Universiteit Brussel.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q612665"></a>
5. https://www.cbsnews.com/news/elena-milashina-russian-journalist-savagely-beaten-chechnya-rights-groups-say/
6. https://www.frontlinedefenders.org/ru/case/case-history-elena-milashina
7. https://www.foxnews.com/world/russian-journalist-elena-milashina-hospitalized-savagely-beaten-chechnya
8. https://ipi.media/russia-ipi-horrified-by-violent-attack-on-journalist-elena-milashina-in-chechnya/
9. https://apnews.com/article/russia-chechnya-milashina-attacked-e60510dd6bc9496071ec8fdd09ffd65b
10. https://novayagazeta.ru/articles/2002/02/11/15790-laureaty-premiy-soyuza-zhurnalistov-rossii-za-2001-god-zolotoe-pero-rossii
11. https://frittord.no/en/prizes/free-media-awards
12. https://frittord.no/en/prizes/free-media-awards/elena-milashina-russia
13. https://redkollegia.org/archives/authors/elena-milashina
14. https://cavavub.be/nl/eredoctoraten
15. https://www.colta.ru/news/16857-vruchena-premiya-professiya-zhurnalist
16. Elena Milashina. ციტირების თარიღი: 2023-07-05
17. First Section Case of Novaya Gazeta and Milashina v. Russia (2013-07-08). ციტირების თარიღი: 2023-07-04
18. Third Section Case of Novaya Gazeta and Milashina v. Russia (2018-01-29). ციტირების თარიღი: 2023-07-04
19. Школьникам России закрыли Америку(რუსული), Голос Америки, 2014, დაარქივებულია ორიგინალიდან (4 ივლისი, 2023)
20. ↑ Елена Милашина, Human Rights Watch, 2011, დაარქივებულია ორიგინალიდან (20 დეკემბერი, 2016)
21. Письмо главного редактора დაარქივებული სექტემბერი 4, 2008 საიტზე Wayback Machine, Дмитрий Муратов, Новая газета, 25 декабря 2006 г.
22. Би-Би-Си: «Журналистку „Новой газеты“ избили в Подмосковье». ციტირების თარიღი: 2012-04-05
23. "Новая газета": Елене Милашиной угрожают убийством, 2015, июня, დაარქივებულია ორიგინალიდან (6 აპრილი, 2017)
24. Постановление ЕСПЧ по заявлению № 4097/06 დაარქივებული ივლისი 4, 2019 საიტზე Wayback Machine(ინგლისური)
25. На обозревателя «Новой газеты» Елену Милашину и адвоката Марину Дубровину напали в Грозном. ციტირების თარიღი: 2022-02-09
26. ↑ Елена Милашина покидает Российскую Федерацию. Заявление редакции (2022.02.03). ციტირების თარიღი: 2022-02-05
27. Нападение в Грозном, здоровье Кадырова, суды над военными. Итоги недели (2023-07-08). ციტირების თარიღი: 2023-07-08
28. Baza: журналистка Милашина и адвокат Немов были избиты в Чечне. ციტირების თარიღი: 2023-07-04
29. Собчак: Журналистку Елену Милашину избили и облили зеленкой в Грозном. ციტირების თარიღი: 2023-07-04
30. Лауреаты премии союза журналистов России за 2001 год «Золотое перо России», М.: Новая газета, 202, დაარქივებულია ორიგინალიდან (21 ნოემბერი, 2016)
31. Инга Домбровская. (2010-11-21) Елена Милашина, лауреат премии Human Rights Watch. ციტირების თარიღი: 2023-07-05
32. Люди слова и дела, 2009, № 143, დაარქივებულია ორიგინალიდან (24 მაისი, 2018)
33. Ануш Аветисян., Российский журналист Елена Милашина получила награду США за женское мужество(რუსული), Голос Америки, 2013, დაარქივებულია ორიგინალიდან (4 ივლისი, 2023)
34. Российский журналист Елена Милашина получила награду США за женское мужество | ИноСМИ - Все, что достойно перевода. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-03-16. ციტირების თარიღი: 2013-03-12.