Trúarjátning múslima

Trúarjátning íslam er kölluð á arabísku šahādatān (sem þýðir nánast „tvær erfðaskrár“) og telst ein af fimm stoðum íslams.

لا إله إلا الله ومحمد رسول الله

(á arabísku:) lā ilāhā illā-llāhu; muhammadur-rasūlu-llāhi

(á íslensku:) Það er enginn guð nema Guð; Múhameð er spámaður Guðs.

Til að gerast múslimi verður maður að hafa þessa setningu yfir (á arabísku) og trúa henni í vitna viðurvist. Það er ekki hægt að neyða neinn til að gerast múslimi, einungis sá sem virkilega óskar þess getur orðið það.

Hugtökin nabi (spámaður) og rasul (sendiboði)

Oftast er Múhameð nefndur spámaður (prophet á ensku, profet á norrænu málunum), þó þetta sé rétt þýðing nær hún samt ekki hinni dýpri merkingu frumtextans. Í hugtakakerfi íslam er gerður greinarmunur á milli anbiyyā (fleirtala) og rusul:

Nabi (fleirtala anbiyyā) er sá sem hefur fengið boð frá Guði og ber þau sem spámaður til fólks síns. Íslam telur þannig spámenn í þúsundatali. Þeir sem eru taldir meðal mestu anbiyyā eru t.d Abraham, Móses, Jesús og Nói.
Rasul (fleirtala rusul eða mursalín) hefur fengið heilagan boðskap eða texta frá Guði, eða er beinlínis ‘Boðberi Guðs’. Hinn merkasti rasul í íslam og þar með sá merkasti af hinum fimm merkustu anbiyyā er Múhameð.