Ծնվել է 1860 թվականի մայիսի 17-ին գյուղական սոլտիսի ընտանիքում[6]։ Սովորել է Ռևուցայի ավերտարանչական գիմնազիայում, ապա Մարտինում, Բանսկա Բիստրիցաում։ Կրթությունն ավարտել է Շոպրոնում։ Հակասլովակյյան տրամադրություններով պայմանավորված, որը բնորոշ էր այդ ժամանակներին՝ հրաժարվել է աստվածաբանություն ուսումնասիրելուց Բրատիսլավայում և որոշել է բժշկություն ուսումնասիրել Պրահայում։
Ուսումն ավարտելուց հետո 1893 թվականին աշխատել է Բրատիսլավայում, Ինսբրուքում և Վիեննայում, այնուհետև ապարդյուն կերպով փորձել է աշխատանք գտնվել Սլովակիայում։ 1894 թվականին Դալմաթիայում գտնվող խորվաթական Բրաչ կղզում աշխատանքի է անցել որպես գյուղական բժիշկ։ Այստեղ դարձել է «Hrvatski Sastanak» մշակութային միության ակտիվ անդամ, իսկ 1904 թվականին՝ նրա ղեկավարներից մեկը։ 1896-1897 թվականներին անհաջող փորձ է կատարել Սլովակիա վերադառնալու։
1908 թվականին ավելի լավ կյանքի որոնումներով հայտնվել է Հարավային Ամերիկայում, որտեղ ընտանիքով հաստատվել է Չիլիի Պունտա Արենասում և այնտեղ ապրել մինչև 1922 թվականը։ 1922 թվականին վերադարձել է հայրենիք և մինչև 1924 թվականն ապրել Սլովակիայում (արդեն Չեխոսլովակիայի կազմում), այնուհետև տեղափոխվել Խորվաթիա։ 1925 թվականին կարճ ժամանակով մեկնել է Չիլի։
1926 թվականին կնոջ հիվանդության պատճառով վերջնականապես հաստատվել է Խորվաթիայում՝ առողջարանային Լիպիկ քաղաքում, և մահացել հարևան Պակրացի հիվանդանոցում 1928 թվականին։ Սկզբում թաղվել է Զագրեբում, հետագայում 1928 թվականին հոկտեմբերին գրողի աճյունամոխիրը տեղափոխվել ու հուղարկավորվել է Մարտին քաղաքի դամբարանում։
Ստեղծագործություն
Գրական գործունեության մուտքը 1883 թվականին նշանավորվել է «Na hradskej ceste» պատմվածքով։ Սկզբնական փուլում Կուկուչինը հիմնականում գրել է պատմվածքներ և վիպակներ, որոնցում ներկայացրել է իր երիտասարդությունը, առաջին աշխատանքը։ Իր ստեղծագործություններում, որոնք գրված են հումորային-գրոտեսկային ոճով, գրեթե լուսանկարչական ճշգրտությամբ պատկերված են գյուղական կյանքն ու մտածելակերպը։ 1918 թվականից նրա ստեղծագործությունը տրագիկոմեդիկ բնյութ է ստացել՝ երբեմն էքզիստենցիալիստական ու նոստալգիկ մոտիվներով։ Հեղինակն արտահայտվել է իր ժողովրդի ու մարդկության ճակատագրի հանդեպ տագնապ։
Կուկուչինի աշխատանքներին բնորոշ է մարդու նկատմամբ հավատը․ չնայած հեղինակը հաճախ ծիծաղում է իր գրական հերսների վրա, սակայն նախկինի պես հավատում է իր կերպարների հնարավորություններին։
Կուկուչինի պատմվածքները, որոնք ներկայացնում են սլովակյան գյուղի կյանքը, և «Անդունդի վրայի տունը» վեպը (1903-1904) սլովակյան արձակում հիմնավորել են քննադատական ռեալիզմը։
Մարտին Կուկուչինը գրել է հնգահատոր «Մայրը կանչում է» էպոպեա-ժամանակագրությունը (1926-1927) Հարավային Ամերիկա արտագաղթած սլավոնների դժվար կյանքի մասին։ Նրա գրչին են պատկանում «Լուկաշ Բլագոսեյ Կրասոն» և «Բոգումիլ Վալիզլոստ Զաբոր» պատմական վեպերը (երկուսն էլ տպագրվել են հետմահու՝ 1929 թվականին)։
Կուկուչինի գրական ժառանգությունը դուրս է եկել ազգային սահմաններից և թարգմանվել մի քանի լեզուներով։ Հեղինակի որոշ գործեր բեմադրվել են, նրանց սյուժեներով նկարահանվել են ֆիլմեր։
Կուկուչինը զբաղվել է նաև թարգմանությամբ։ Նա թարգմանել է Նիկոլայ Գոգոլի ստեղծագործություններից։
2010 թվականի մայիսի 17-ին Google Doodle-ն անդրադարձել է գրողի ծննդյան 150-ամյակին[7]։