Ղազախստանի և Եվրոպական միության միջև հարաբերություններ, միջազգային հարաբերություններ Ղազախստանի Հանրապետության միջև ընդհանուր արտաքին քաղաքականության և Եվրոպական միության հետ առևտրային հարաբերությունների հարցերով։
Երկկողմ հարաբերությունները կարգավորվում են գործընկերության և համագործակցության մասին 1994 թվականին կնքված համաձայնագրով[1]։ ԵՄ-ի և նրա անդամ պետությունների հետ Ղազախստանի գործընկերության և համագործակցության ընդլայնումը երկրի խորհրդարանում վավերացվել է 2016 թվականի մարտին[2]։ Ղազախստանը նաև ԵՄ-ի Կենտրոնական Ասիայի ռազմավարության մի մասն է նոր գործընկերության համար[3]։
Ղազախստանի և Եվրամիության միջև համագործակցության խորհուրդը հավաքվում է ամեն տարի և հանդիսանում է գործընկերության և համագործակցության մասին երկկողմ համաձայնագրի անցկացման մարմին[4]։ Համագործակցության խորհուրդը և Ղազախստանի ներկայացուցիչները քննարկում են փոխադարձ հետաքրքրություն ներկայացնող բազմաթիվ հարցեր՝ քաղաքական, դատական և տնտեսական բարեփոխումներ, իրավունքի գերակայության սկզբունք, առևտրային և տնտեսական կապերի զարգացում, տարածաշրջանում կայունության պահպանում[5]։
2016 թվականի հոկտեմբերի 4-ին կայացած 15-րդ նստաշրջանի ընթացքում խորհուրդը հավանություն է տվել ընդլայնված գործընկերության և համագործակցության համաձայնագրին[6]։
2002 թվականից ի վեր ԵՄ-ն դարձել Է Ղազախստանի խոշորագույն առևտրային գործընկերը՝ հասնելով երկրի ամբողջ արտահանման 40%-ի։ Առաջին հերթին այդ արտահանումից, 2007 թվականի տվյալներով, 80 %-ը կազմել է նավթի և գազի մատակարարումը։ Ընդհանուր առմամբ, այդ տարվա ընթացքում Ղազախստանից ԵՄ ապրանքների ներմուծումը կազմել է 13,35 միլիարդ եվրո և 1,52 միլիարդ եվրոյի ծառայություններ։ ԵՄ-ի արտահանումը Ղազախստան կազմել է 6.04 միլիարդ եվրո ապրանքների և € 1,92 միլիարդի ծառայությունների. 7,3 միլիարդ դոլարի օտարերկրյա ուղղակի ներդրումների կեսը Ղազախստան 2006 թվականին ստացվել է ԵՄ երկրներից։ Որպես ԵՄ-ում էներգառեսուրսների խոշոր մատակարար՝ ԵՄ-ն աջակցում է Ղազախստանի միացմանը համաշխարհային առևտրային կազմակերպությանը։
ԵՄ-ն Ղազախստանի խոշորագույն առևտրային գործընկերն է[7]։ 2014 թվականին Ղազախստանի արտաքին առևտրի ընդհանուր ծավալի կեսից ավելին բաժին է ընկել ԵՄ-ին՝ մոտ 53,4 միլիարդ դոլար 2013 թվականին և 28,4 միլիարդ դոլար 2014 թվականի առաջին կեսին։ Ավելի քան կեսը համախառն օտարերկրյա ուղղակի ներդրումների Ղազախստան, կամ գրեթե $ 100 միլիարդ, գալիս է ԵՄ երկրներից։
Ղազախստանը ԵՄ է արտահանում հիմնականում էներգակիրներ, իսկ ԵՄ-ն՝ մեքենաներ, տրանսպորտային սարքավորումներ, ինչպես նաև քիմիական արդյունաբերության արտադրանք[8]։
Ղազախստանի հետ գործընկերության և համագործակցության մասին համաձայնագիրը իրավական հիմք է դարձել ԵՄ-ի և Ղազախստանի երկկողմ հարաբերությունների համար՝ ուժի մեջ մտնելով 1999 թվականին։ 2006 թվականի նոյեմբերին ստորագրվեց նաև փոխըմբռնման հուշագիր ԵՄ-ի և Ղազախստանի միջև էներգետիկայի ոլորտում համագործակցության վերաբերյալ՝ հիմք ստեղծելով համագործակցության ընդլայնման համար։ Ղազախստանը տնտեսական և քաղաքական ինտեգրման ուժեղացումը ճանաչում է որպես երկրի արդիականացման և զարգացման գրավական[9]։
Ղազախստանի նախագահ Նուրսուլթան Նազարբաևի նախաձեռնությամբ «կանաչ» տնտեսությանն անցնելու հայեցակարգը մշակվել և ստորագրվել է 2013 թվականի մայիսի 30-ին[10]։ 2015 թվականին Եվրամիությունը և Ղազախստանը գործարկել են կանաչ տնտեսության մոդելին Ղազախստանի անցման աջակցության նախագիծը։ Հայեցակարգի իրականացումը կիրականացվի երեք փուլով․
Նախագիծը ֆինանսավորվում է Եվրոպական Միության կողմից և իրականացվում է ՄԱԿ-ի Զարգացման ծրագրի (ՄԱԶԾ) կողմից։ 2018 թվականի հոկտեմբերի 31-ին տեղի է ունեցել «Աջակցություն Ղազախստանին՝ կանաչ տնտեսության մոդելին անցնելու համար» նախագծի եզրափակիչ համաժողովը, ինչպես նաև «բարձրտեխնոլոգիական ջերմոցի կառուցումը Ղազախստանի Հանրապետության սառը տարածաշրջանի պայմաններում՝ Աստանա քաղաք «փորձնական նախագծի բացման արարողությունը»[11]։