Susodne wjeski su Kubšicy w sewjeru, Šekecy w sewjerowuchodźe, Sowrjecy we wuchodźe, Wysoka w juhu a Zrěšin w zapadźe.
Stawizny
Kulowc Brězow naspomni so prěni raz wokoło lěta 1400 jako Blesaw,[3] njedaloko wsy namaka so pak wo wjele starše Brězowske hrodźišćo. W 15. lětstotku mjenuje so wjes jako knježe sydło. Ležownostne knjejstwo wukonješe přez lětstotki Budyska rada (1547 a 1777), cyrkwinsce słušeše Brězow ze starodawna do Michałskeje wosady.
W tule poměrnje hłubokim dole Wuježčanskeje wody wobstejachu tři Brězowske młyny: Horni, Srjedźny a Delni młyn.
Brězow běše hač do lěta 1936 samostatna gmejna, po tym wjesny dźěl Sowrjec a skónčnje wot 1950 dźěl gmejny Kubšic.
Wobydlerstwo
W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 134 wobydlerjow, mjez nimi 133 Serbow.[4]
Ležownostne mjena
Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Hrodźiško, W Pječicach, Rišća (tež Žrišća), Škleńčeŕka, Wosancy, Hromadnik, Supš (36 kóncow), Wowči hatk, Pod šmrěkami, Žela (=na Želach).[5]
Wosobiny
Alwin Hładki (1898–1965) – muler a kulturny prócowar
Žórła
↑staw: 31. decembra 2021; Podaća gmejnskeho zarjada Kubšicy
↑staw: 31. decembra 2021; Podaća gmejnskeho zarjada Kubšicy
↑Brězow w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje(němsce)
↑Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 50. → wšě wjeski
↑Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 6 (digitalizat).