A planta do té é un arbusto da familiaTheaceae, o seu nome científico e Camellia sinensis. Foi orixinalmente descrita por Linné como Thea sinensis, mais este nome caeu en desuso cando se notou que os xéneros Thea e Camellia non presentaban diferenzas significativas entre si. A infusión preparada coas súas follas tamén recibe o nome de Té.
Etimoloxía
Procede do chinés, que ten varias pronuncias segundo o dialecto chinés usado. As dúas pronuncias exportadas foron "cha" e "te". Algunhas linguas tomaron a forma "te", como o castelán ou o inglés, e outras tomaron a forma "cha", como o portugués ou o xaponés.
Designacións
O té é un arbusto, e a partir das súas follas secas moídas ou gromos do arbusto Camellia sinensis ou Camellia viridis prepárase unha infusión en auga fervida, usada como bebida, que presenta efectos estimulantes, estomacais e alimentarios. O té pode tamén conter outras herbas especias ou froitas como saborizantes.
Como arbusto ten moitas ramificacións. Acada unha altura de entre 1 e 2 metros, aínda que moi raramente pode chegar aos 12 metros. As follas son sempre verdes, lanceoladas cara a adiante e incluso do revés ou oblongoovadas, duns 4 cm. de ancho e entre 3 e 13 cm. de longo, sobre as que destaca unha forte nerviación. As flores están en grupos de 2 ou 3 ou mesmo illadas, de corbranca, inclinadas cara a abaixo, e son aromáticas. As flores de Camellia japonica son erguidas.
O arbusto creceu silvestre no Extremo Oriente ao longo do tempo, aínda que na actualidade se cultiva en moitos outros sitios. Adáptase aos terreos pouco fértiles, mais precisa un fertilizante; e aos sitios secos, pero necesita rego, sol e, preferibelmente, o cultivo en socalcos. Normalmente quítase o gromo central e pódase para que non supere os 2 metros de altura, facilitando así o labor da colleita. A partir do terceiro ano, o rendemento da planta é bo.
Cultivo e clasificación
O té provén principalmente da China continental, India, Sri Lanka, Taiwán, Xapón, Nepal, Australia e Kenya.
Os catro tipos principais de té distínguense segundo o seu procesamento. Camellia sinensis é un arbusto que presenta follas que, se non se secan tras a colleita, comezan a se oxidar. Para previr este proceso de oxidación, quéntanse as follas co obxectivo de tirar a súa humidade.