Terra Mariana, tamén coñecida como a Conferedación de Livonia, foi unha entidade política e cultural que existiu desde o ano 1207 ata o 1561 en territorio das actuais Estonia e Letonia. A denominación Terra Mariana, en latín significando Terra de María, era unha referencia á Virxe María, santa patroa da Orde Livonia, a forza principal detrás da fundación da confederación.
Historia
A Orde Livonia foi unha orde católico-militar fundada no século XII para conquistar e cristianizar as tribos bálticas pagás. A coñecida como Cruzada de Livonia protagonizada maioritariamente por alemáns do Sacro Imperio Romano Xermánico e daneses acabou coa conquista do territorio. Estas terras na costa oriental do mar Báltico foron os últimos confíns de Europa en ser cristianizados. Trala conquista e apoiados pola Orde Teutónica establecen a confederación da Terra Mariana o 2 de febreiro de 1207 como principado do Sacro Imperio Romano Xermánico para perder tal status no 1215, cando o papa Inocencio III a designa territorio baixo vasalaxe da Santa Sede. A terra foi dividida en seis principados feudais deseñados polo legado apostólico Guillerme de Módena: arcebispado de Riga e Pierīga, bispado de Curlandia, bispado de Dorpat, bispado de Ösel-Wiek, as terras gobernadas polos Irmáns Livonios da Espada e o dominio directo do rei de Dinamarca o ducado de Estonia.
A confederación medrou como un nexo comercial europeo e participou asiduamente na política alemá, danesa, sueca e rusa.
Culturalmente as ordes critiáns impuxeron os seus costumes e tradicións aos locais.
Segundo Henrique de Livonia, o bispo Alberte de Riga enfatizou ao papa Inocencio III a importancia das cruzadas na Terra Mariana e a súa asociación a María, nai de Xesús en correspondencia enviada para o Concilio de Letrán IV en 1215.[1]
Santo Pai, así como aprecias a Santa Terra de Xerusalén, casa do Pai, considera así non abandonar Livonia, a terra da Nai
