| Substancia
|
Tc (K)
|
| MnOFe2O3
|
573
|
| Y3Fe5O12
|
560
|
| Cu2MnIn
|
500
|
| CrO2
|
386
|
| MnAs
|
318
|
| Gd
|
292
|
| Au2MnAl
|
200
|
| Dy
|
88
|
| EuO
|
69
|
| CrBr3
|
37
|
| EuS
|
16,5
|
| GdCl3
|
2,2
|
A temperatura de Curie (Tc) ou, por veces, punto de Curie, é a temperatura por riba da cal un corpo ferromagnético perde o seu magnetismo, comportándose como un material puramente paramagnético.
Historia e características
Pierre Curie descubriu canda o seu irmán Jacques o efecto piezoeléctrico en cristais, estabelecendo que a susceptibilidade magnética das substancias paramagnéticas depende do inverso da temperatura, é dicir, que as propiedades magnéticas varían en función da temperatura. En todos os ferromagnetos atopou un descenso da magnetización até que a temperatura chegaba a un valor crítico, chamada temperatura de Curie (Tc), onde a magnetización é igual a cero; por riba da temperatura de Curie, os ferromagnetos compórtanse como substancias paramagnéticas.
Véxase tamén
Ligazóns externas
