Steven Adler naceu baixo o nome de Michael Coletti en Cleveland, Ohio, o 22 de xaneiro de 1965, dun pai italo-americano, Michael Coletti, e dunha nai americana de confesión xudía, Deanna.[2] Tras o divorcio dos seus pais, marcha coa súa nai a Los Ángeles. Para respectar a regra xudía que impide nomear aos fillos co nome do pai, a súa nai ponlle o nome de Steven, e máis tarde toma o apelido do novo marido da súa nai, Melvin Adler. Ten un irmán máis vello, Kenny, e unha irmá máis nova, Jamie.[3] Steven Adler creceu no Val de San Fernando ata a idade de 13 anos. Despois vive cos seus avós en Hollywood. Coñece ao futuro guitarrista líder de Guns N' Roses, Slash, no colexio Bancroft Junior High. Isto pasou unha tarde cando Steven andaba en patineta e tras unha caída, Slash achegóuselle na súa bicicleta para ver se se atopaba ben. Ese mesmo día - segundo comenta Slash nunha entrevista - Steven mostroulle uns acordes na súa vella guitarra e espertou o amor de Slash pola guitarra.[4]
Guns N' Roses
Xuntos formaron unha banda chamada Road Crew, e ao disolverse esta, Adler e Slash foron chamados para integrar Guns N' Roses, xa que Tracii Guns e Rob Gardner continuaron con L.A. Guns. Steven Adler tocou a batería nos álbums Appetite for Destruction, G N' R Lies e nun mini LP co seu propio selo discográfico UZI Suicide, titulado Live ?!@ Like a Suicide.[5]
Os problemas por drogas no interior da banda agraváronse. Steven non pode tocar a batería durante os ensaios debido ás súas fortes adiccións á heroína e á cocaína. A pesar de ser avisado polos seus compañeiros para que frease a súa adicción, Steven continúa drogándose, o que foi o motivo da súa expulsión do grupo en 1990.[6] Foi substituído por Matt Sorum, batería que tamén colaborara con The Cult. Adler seguiu consumindo drogas até sufrir un infarto (que lle deixou secuelas na fala) tras consumir speedball.[7]
En outubro de 1991 Steven impón un xuízo á banda aducindo que non era o único que se drogaba nos tempos en que fora expulsado e que o resto dos integrantes tamén o facían. Ademais afirmaba que era un dos donos do nome Guns N’ Roses, polo cal lle correspondían dereitos de ingreso. Un ano máis tarde Steven gana o xuízo, co cal o xuíz dita que cada integrante lle aboe unha suma de diñeiro. Dita suma chegaría a unha cantidade total de dous millóns e medio de dólares. Con isto Steven quedaría totalmente fóra do grupo.[8]
Adler's Appetite
Tras case dúas décadas de loita contra a súa adicción á heroína, formou a banda Adler's Appetite. Posteriormente escribiu un libro autobiográfico coa axuda da súa nai, o cal leva por nome My Appetite for Destruction: Sex, and Drugs, and Guns N' Roses.[9] O libro saíu á venda o 27 de xullo de 2010.
En marzo de 2009, Adler anunciou que tocaría nunha das cancións de Slash, primeiro álbum en solitario do seu amigo Slash.[10] O disco de Slash que conta coa participación de numerosas estrelas do rock saíu á venda en marzo de 2010. O tema no que participou Steven Adler titúlase "Baby Can't Drive" e é interpretado por Alice Cooper e Nicole Scherzinger con colaboración de Flea. O 22 de novembro de 2009, Steven Adler tocou a canción "Paradise City" xunto a Slash e Duff McKagan nos Ánxeles. En setembro de 2010 anunciou unha xira por Latinoamérica na que se incluíron a países como a Arxentina, Chile, Colombia, o Perú e o Brasil.
Adler xunto ao guitarrista Gilby Clarke en 2012.
O 14 de abril de 2012 Adler tocou xunto aos seus excompañeiros Slash, Duff McKagan, Gilby Clarke e Matt Sorum durante a indución de Guns N' Roses ao Salón da Fama do Rock and Roll. Interpretaron éxitos como "Paradise City", "Sweet Child Ou' Mine" e "Mr. Brownstone".[11] O 6 de xullo de 2016 en Cincinnati, durante a xira Not in This Lifetime... Tour, Adler subiu ao escenario con Guns N' Roses por primeira vez desde 1990. Interpretou as cancións "Out Ta Get Me" e "My Michelle".[12]
Adler
Tras disolver Adler's Appetite, Steven formou unha nova banda en marzo de 2012, xunto ao vocalista Jacob Bunton, o guitarrista Lonny Paul e o baixista Johnny Martin. O grupo rexístrase co nome Adler, e ese mesmo ano lanzan o seu primeiro álbum de estudio, Back from the Dead, no que colaboran o artista John 5 e o excompañero de Adler, Slash. Con cancións como "The One That You Hated" ou "Back from the Dead", o álbum destaca por un son contemporáneo e máis distinguido que os anteriores traballos do batería.[13]
Controversia
No ano 1998 non admitiu ningunha resposta a dous cargos de ataques a dúas mulleres diferentes en incidentes separados de violencia doméstica. Foi sentenciado a 150 días de prisión e tres anos de liberdade condicional, coa condición de someterse a un ano de asesoramento sobre violencia doméstica e a prohibición de usar drogas ilegais.[14]
(en inglés) Steven Adler en colaboración con Lawrence Spagnola, My Appetite for Destruction: Sex, and Drugs, and Guns N' Roses, It Books, 2010. ISBN 978-0-06-191711-0
(en inglés) Deanna Adler en colaboración con Lawrence Spagnola, Sweet Child Of Mine : a Memoir of Steven Adler, Harper Paperbacks, 2010. ISBN 978-0-06-191713-4
(en inglés) Marc Canter, Reckless Road : Guns N'Roses and the making of Appetite for Destruction, 2007.
(en inglés) Mick Wall, Guns N’ Roses: The Most Dangerous Band In The World, Sidgwick & Jackson, 1991.
(en inglés) Danny Sugerman, Appetite for Destruction : the days of Guns N'Roses, 1991.
Robert John, Guns N'Roses : the photographic history, 1993.
(en inglés) Slash, Slash, Harper Entertainment, 2007.
.jpg)
