Ordenado como sacerdote en 1911, a súa experiencia como capelán de división na primeira guerra mundial converteuno nun pacifista convencido. Isto levouno a organizar un movemento pacifista de inspiración católica que tivo escaso eco nun momento de exaltación prebélica nas capas católicas medias dos países europeos. Fundou tamén a irmandade Una Sancta, pioneira no traballo pola unidade das Igrexas que encontrou acedas oposicións no catolicismo preconciliar. É finalmente o fundador da Sociedade de Cristo Rei da Cruz Branca, fomentadora dunha espiritualidade baseada na oración, o espírito eclesiástico universalista e o amor ao inimigo. A súa actividade e ideas estaban en expresa contradición co nacionalsocialismo o que provocou que fora detido en varias ocasións. Un memorando pacifista foi interceptado pola Gestapo, o que foi ocasión para detelo, torturalo e finalmente executalo mediante a súa decapitación na guillotina. Foi encontrado culpable de traizón ao Estado e encubrimento do inimigo por un Tribunal presidido por Roland Freisler.