La Fortaleza (literalmente, "A Fortaleza") é a residencia oficial do gobernador de Porto Rico. Construída entre 1533 e 1540 para defender o porto de San Xoán. A estrutura tamén se coñece como Palacio de Santa Catalina[1] (Palacio de Santa Catalina). É a mansión executiva máis antiga en uso continuo no Novo Mundo Catalogada pola UNESCO en 1983 como parte do "Sitio Histórico Nacional de La Fortaleza e San Xoán".
Durante a reconstrución de 1640, a capela de Santa Catalina, que orixinalmente estaba fóra dos muros, integrouse nos muros da estrutura, dando como resultado o nome alternativo de Castelo de Santa Catalina.
Inicialmente, a estrutura consistía en catro muros que encerraban un patio interior cunha torre circular coñecida como Torre da Homenaxe. Desde o alto da torre, seguindo a tradición militar, o gobernador prestaba xuramento de fidelidade nos momentos críticos aos reis e raíñas de España. Máis tarde, construíuse unha segunda torre chamada Torre Sur.
O complexo consta actualmente dalgúns edificios anexos con salas oficiais no segundo andar e cuartos privados no terceiro. A casa ten vistas ás altas murallas que dan fronte á Baía de San Xoán, e no perímetro norte hai xardíns protexidos e unha piscina.
Historia
A Fortaleza en 1899
A partir de 1529, o Gobernador La Gama solicitou ao emperador a necesidade de construír fortificacións defensivas "porque a condición de indefensión da illa fixo que a xente emigrara". A construción comezou en 1533, utilizando pedra, e rematouse en 1540. Porén o forte non tiña canóns, e Gonzalo Fernández de Oviedo y Valdés comentou, "se fora construído por cegos non podería estar situado nun lugar peor situado". A estrutura serviu como residencia do gobernador desde 1544.[2][3]
La Fortaleza nun selo dos Estados Unidos de 1937
Desde o século XVI, La Fortaleza é a residencia do gobernador de Porto Rico, polo que é a mansión executiva máis antiga en uso continuo das Américas.[4] O 27 de novembro de 1822, o seu status tradicional como mansión executiva oficializouse. A fortaleza sufriu unha gran reconstrución en 1846 para cambiar o seu aspecto militar cunha fachada palaciana.
A fortaleza foi capturada dúas veces polos invasores:
1598, George Clifford, terceiro conde de Cumberland, atacou San Xoán.
En 1625, o xeneral Boudewijn Hendrick (Baldwin Enrico) dos Países Baixos invadiu a cidade e estableceuse na Fortaleza. Durante a retirada holandesa, a fortaleza e a cidade foron incendiadas.
En 1834, o coronel George Dawson Flinter describiu a fortaleza de Santa Catalina como unha capela, cortes, cisterna e unha á leste con espazosos apartamentos.[5]
Segundo a tradición, en 1898, pouco antes de que os Estados Unidos invadesen Porto Rico durante a Guerra hispano-estadounidense, o último gobernador español da illa, Ricardo De Ortega, golpeou un reloxo de caixa longa na Fortaleza coa súa espada, parando o reloxo e marcando a hora na que España perdeu o control de Porto Rico.
O 30 de outubro de 1950 houbo un intento por parte duns cantos nacionalistas de entrar na Fortaleza no que se coñece como revolta nacionalista de San Xoán, coa intención de atacar o entón gobernador Luis Muñoz Marín. O tiroteo de 5 minutos saldouse coa morte de catro nacionalistas: Domingo Hiraldo Resto, Carlos Hiraldo Resto, Manuel Torres Medina e Raímundo Díaz Pacheco. Tres dos gardas do edificio, entre eles Lorenzo Ramos, resultaron feridos graves.
↑The Forts of Old San Juan. Washington, D.C.: Division of Publications, National Park Service, U.S. Dept. of the Interior. 2018. pp. 24–27. ISBN9780912627625.
↑"Collections". National Museum of American History. Consultado o 13 de abril de 2018.
World Heritage Committee. Report of 7th Session, Florence 1983. París: UNESCO's Convention Concerning the Protection of the World Cultural and Natural Heritage. Xaneiro 1984.
