Helena de Anjou (en serbio: Јелена Анжујска, trans.Jelena Anžujska), nada aprox. en 1236 e finada o 8 de febreiro de 1314, foi a raíña consorte do Reino de Serbia, esposa de Estevo Uroš I e nai dos reis Dragutin e Milutin.
Helena era católica e naceu en aprox. 1236. As súas orixes non son coñecidas con certeza. A biografía do Arcebispo Danilo di que «pertencía a unha familia francesa» e un continuador da obra afirma que «a familia era de sangue real ou imperial»[1]. Fine polo menos especifica que Helena era «de orixe católica e francesa», probabelmente da Casa de Valois[2]. Segundo Europäische Stammtafeln, descendía dunha rama da familia do emperador bizantino e a casa real húngara, nese caso é posíbel que sexa a irmá de María Anxelina, a esposa de Ansel de Chaurs ou Cayeux, tamén coñecido como Anselmo de Keu, o capitán xeneral en Albania de Carlos I de Nápoles. Carlos I de Nápoles menciónaa como un familiar nunha carta con data de 1273.
Por algún tempo, foi o gobernante de Zeta, Travunia, Plav e Poibarje. Durante ese tempo Serbia estaba dividida en tres partes, e os gobernantes das outras dúas partes foron Dragutin e Milutin. Helena converteuse en monxa da Igrexa de San Nicolao en Shkodër, onde morreu o 8 de febreiro de 1314.
Fundou a primeira escola para nenas na Serbia medieval. O palacio de Helena atópase na actual Kósovo, na cidade de Brnjak (ás veces chamado «Brnjaci», pero non é o sitio co mesmo nome en Bosnia e Herzegovina), na montaña de Mokra Gora (que non debe confundirse coa aldea de Mokra Gora), onde se atopa a escola. Á parte deste palacio, posuía a aldea de Jelač na montaña de Rogozna. Do mesmo xeito que outros Nemanjićs, construíu mosteiros. Construíu o mosteiro de Gradac, onde está enterrada, a igrexa de San Nicolao en Shkodër onde morreu, e o mosteiro de Shirgj[3].
Helena de Anjou foi canonizada pola Igrexa ortodoxa serbia. A súa festa é o 12 de novembro[4].
Helena casou con Uroš I ao redor de 1245[5]. Con Uroš I tivo polo menos catro fillos:
.jpg)
