Familia ETS

Familia ETS
Estrutura da autoinhibición da unión ao ADN de Ets-1.[1]
Identificadores
SímboloEts
PfamPF00178
Pfam clanCL0123
InterProIPR000418
SMARTSM00413
PROSITEPDOC00374
SCOPe1r36 / SUPFAM

En bioloxía molecular, a familia ETS (do inglés E26 transformation-specific, específica de transformación E26[2] ou E-twenty-six, E-vinte e seis[3]) é unha das maiores familias proteicas de factores e transcrición e é exclusiva dos metazoos. Hai 29 xenes en humanos, 28 en ratos, 10 no verme Caenorhabditis elegans e 9 na mosca Drosophila que codifican estas proteínas. O membro co que se fundou a familia identificouse como un xene transducido polo virus leucemia, E26. Os membros da familia están implicados no desenvolvemento de diferentes tecidos e na progresión do cancro.

Subfamilias

A familia ETS está dividida en 12 subfamilias, que son as da táboa:[4]

Subfamilia Membros da familia en mamíferos Ortólogos en invertebrados
ELF ELF1, ELF2 (NERF), ELF4 (MEF)
ELG GABPα ELG
ERG ERG, FLI1, FEV
ERF ERF (PE2), ETV3 (PE1)
ESE ELF3 (ESE1/ESX), ELF5 (ESE2), ESE3 (EHF)
ETS ETS1, ETS2 POINTED
PDEF SPDEF (PDEF/PSE)
PEA3 ETV4 (PEA3/E1AF), ETV5 (ERM), ETV1 (ER81)
ER71 ETV2 (ER71)
SPI SPI1 (PU.1), SPIB, SPIC
TCF ELK1, ELK4 (SAP1), ELK3 (NET/SAP2) LIN
TEL ETV6 (TEL), ETV7 (TEL2) YAN

Estrutura

Todos os membros da familia ETS identifícanse por teren un dominio de unión ao ADN altamente conservado, chamado dominio ETS, que é unha estrutura de tipo hélice alada-xiro-hélice que se une a sitios do ADN cunha secuencia de ADN central GGA(A/T). Ademais das súas funcións de unión ao ADN, as evidencias suxiren que o dominio ETS está tamén implicado nas interaccións proteína-proteína. Fóra do dominio de unión ao ADN ETS a semellanza de secuencia é limitada.

Están presentes tamén outros dominios, que varían dun membro da familia ETS a outro, como o dominio Pointed, dunha subclase da familia do dominio SAM.

Función

Proteínas da familia ETS están presentes en todo o corpo e están implicadas nunha ampla variedade de funcións, incluíndo a regulación da diferenciación celular, o control do ciclo celular, a migración celular, a proliferación celular, a apoptose (morte celular programada) e a anxioxénese.

Moitos factores da familia ETS están asociados co cancro, xeralmente por medio de fusión xénica. Por exemplo, o xene ERG do factor de transcrición ETS ERG está fusionado co xene EWS, e como resultado orixínase unha condición chamada sarcoma de Ewing.[5] A fusión de TEL coa proteína JAK2 debida á fusión dos seus xenes causa unha leucemia linfoide aguda pre-B temperá.[6] ERG e ETV1 son xenes fusionados coñecidos no cancro de próstata.[7]

Ademais, factores Ets, por exemplo o Etv1 de vertebrados e o Ast-1 de invertebrados, son importantes actores na especificación e diferenciación das neuronas dopaminérxicas tanto en C. elegans coma nos bulbos olfactorios dos ratos.[8]

Modo de acción

Entre os membros da familia ETS, hai unha gran conservación no dominio de unión ao ADN ETS e, por tanto, moita redundancia na unión ao ADN. Crese que as interaccións con outras proteínas son unha maneira pola cal se consegue a unión específica ao ADN.[9] Os factores ETS actúan como represores transcricionais, activadores transcricionais ou ambas as cousas.[10]

Notas

  1. ↑ Lee GM, Donaldson LW, Pufall MA, et al. (February 2005). "The structural and dynamic basis of Ets-1 DNA binding autoinhibition". J. Biol. Chem. 280 (8): 7088–99. PMID 15591056. doi:10.1074/jbc.M410722200. 
  2. ↑ Nunn, M. F.; Seeburg, P. H.; Moscovici, C.; Duesberg, P. H. (1983). "Tripartite structure of the avian erythroblastosis virus E26 transforming gene". Nature 306 (5941): 391–395. PMID 6316155. doi:10.1038/306391a0. 
  3. ↑ Leprince, D.; Gegonne, A.; Coll, J.; De Taisne, C.; Schneeberger, A.; Lagrou, C.; Stehelin, D. (1983). "A putative second cell-derived oncogene of the avian leukaemia retrovirus E26". Nature 306 (5941): 395–397. PMID 6316156. doi:10.1038/306395a0. 
  4. ↑ Gutierrez-Hartman A, Duval DL, Bradford AP (2007). "ETS transcription factors in endocrine systems". Trends Endocrinol Metab 18 (4): 150–8. PMID 17387021. doi:10.1016/j.tem.2007.03.002. 
  5. ↑ Ida K, Kobayashi S, Taki T, Hanada R, Bessho F, Yamamori S, Sugimoto T, Ohki M, Hayashi Y (1995). "EWS-FLI-1 and EWS-ERG chimeric mRNAs in Ewing's sarcoma and primitive neuroectodermal tumor". Int J Cancer 63 (4): 500–4. PMID 7591257. doi:10.1002/ijc.2910630407. 
  6. ↑ Peeters P, Raynaud SD, Cools J, Wlodarska I, Grosgeorge J, Philip P, Monpoux F, Van Rompaey L, Baens M, Van den Berghe H, Marynen P (1997). "Fusion of TEL, the ETS-variant gene 6 (ETV6), to the receptor-associated kinase JAK2 as a result of t(9;12) in a lymphoid and t(9;15;12) in a myeloid leukemia". Blood 90 (7): 2535–40. PMID 9326218. 
  7. ↑ Tomlins SA, Rhodes DR, Perner S, Dhanasekaran SM, Mehra R, Sun XW, Varambally S, Cao X, Tchinda J, Kuefer R, Lee C, Montie JE, Shah RB, Pienta KJ, Rubin MA, Chinnaiyan AM (October 2005). "Recurrent fusion of TMPRSS2 and ETS transcription factor genes in prostate cancer". Science 310 (5748): 644–8. PMID 16254181. doi:10.1126/science.1117679. 
  8. ↑ Flames N & Hobert O (2009). "Gene regulatory logic of dopaminergic neuron differentiation". Nature 458 (7240): 885–890. PMC 2671564. PMID 19287374. doi:10.1038/nature07929. 
  9. ↑ Verger A, Duterque-Coquillaud M (2002). "When Ets transcription factors meet their partners". BioEssays 24 (4): 362–70. PMID 11948622. doi:10.1002/bies.10068. 
  10. ↑ Sharrocks AD (2001). "The ETS-domain transcription factor family". Nat Rev Mol Cell Biol 2 (11): 827–37. PMID 11715049. doi:10.1038/35099076. 

Véxase tamén

Bibliografía

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!