Duraluminio

Reforzo transversal de duraluminio afectado polo incendio do dirixible LZ 129 Hindenburg, recuperado do lugar onde caeu, na Base Aérea McGuire, Nova Jersey, o 6 de maio de 1937.
Peza usada no dirixible USS Akron.

O duraluminio é unha aliaxe de aluminio (> 90 %) con cobre (3-5 %), magnesio (0,4-2,4 %) e manganeso (0,3-1 %) e, ás veces, unha pequena porcentaxe de silicio. Pertence á familia das aliaxes aluminio-cobre.[1]

Foi descuberto accidentalmente en 1908 polo químico e enxeñeiro metalúrxico alemán Alfred Wilm (1869-1937),[2] en Düren (Alemaña),[3] aínda que non foi introducido na industria até 1909.[4]

Antes de ser sometido a un tratamento térmico, a aliaxe é dúctil e maleábel. Pero co tratamento térmico, unha reacción entre o aluminio e o magnesio provoca un aumento na dureza e a resistencia á tracción.

Propiedades

O seu peso lixeiro e outras propiedades físicas fixeron que o duraluminio fora amplamente utilizado na industria aeroespacial desde a década de 1920. As súas principais característica son a grande resistencia á tracción e a súa moi elevada resistencia mecánica a temperatura ambiente.[1] Porén, a súa resistencia á corrosión, soldabilidade e aptitude para o anodizado son baixas.

  • Boa mecanización.
  • Pouca resistencia á abrasión.
  • Pouca resistencia á corrosión.

Aplicacións

Os duraluminios empréganse especialmente na industria aeronáutica e na de automoción.[5]

Son aliaxes das máis usadas, dentro dos aluminios, que permiten aplicacións até hai pouco reservadas aos aceiros.

  • Parafusos.
  • Moldes de soprado.
  • Mosquetóns.
  • Estampacións.
  • Utensilios diversos.

Notas

  1. ↑ 1,0 1,1 ASM Handbook. Volume 2, En Properties and Selection: Nonferrous alloys and special purpose materials. ASM, 2002.
  2. ↑ duraluminium en Ortolang (en francés) Consultada o 31 de marzo de 20p12.
  3. ↑ L’aluminium historique Arquivado 29 de abril de 2013 en Wayback Machine. por Gérard Hartmann, p. 7.
  4. ↑ J. Dwight. Aluminium Design and Construction. Routledge, 1999.
  5. ↑ J. Snodgrass and J. oran. Corrosion Resistance of Aluminum Alloys. In Corrosion: Fundamentals, Testing and Protection, volume 13a of ASM Handbook. ASM, 2003.

Véxase tamén

Outros artigos

Ligazóns externas

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!