Desiderio Pernas

Desiderio Pernas

Biografía
Nacemento	26 de marzo de 1930 Vigo, España
Morte	19 de xaneiro de 1996 (65 anos) Vigo, España
Actividade
Ocupación	arquitecto
Obra
Obras destacables (1970) Delegación Provincial do Instituto Nacional de Estadística (Pontevedra)

Desiderio Pernas Martínez, nado en Vigo o 26 de marzo de 1930 e finado na mesma cidade o 19 de xaneiro de 1996, foi un arquitecto galego recoñecido internacionalmente e artífice da introdución da nova linguaxe moderna en Vigo. Ademais da súa obra como arquitecto sentiu unha gran paixón pola pintura e a música, feito que se vería reflectido na súa obra.

Igrexa de Nosa Señora do Rocío.^[1]

Traxectoria

Igrexa parroquial de San Paio de Lavadores.

Pernas naceu nunha familia vinculada ao mundo da construción feito que o levou a estudar na Escola Técnica Superior de Arquitectura de Madrid unha vez rematados os estudos de secundaria na cidade olívica. En 1956 obtivo unha bolsa IASTE e trasladouse aos Países Baixos, onde traballou no departamento de Construción de escolas municipais na Haia e seguiu un curso de acústica na televisión de Delly. Ao ano seguinte consegue outra bolsa IASTE, esta para Inglaterra, onde colaborou na construción dun novo centro de televisión para a BBC preto de Londres.

Obtivo o título de arquitecto aos 28 anos, obtendo ao rematar a carreira a prestixiosa bolsa Fulbright e trasladouse a Chicago á Escola de Arquitectura do ITT, onde foi alumno de Ludwig Mies van der Rohe e recibiu cursos de especialización.

Teatro García Barbón, restaurado por Pernas entre 1982 e 1984.^[2]

En 1963, estableceu o seu estudo de arquitectura en Vigo. Nese mesmo ano gañou o concurso de arquitecto escolar. Así, construíu escolas públicas ata 1972. En 1964 conseguiu o doutoramento. En 1970 construíu na cidade de Pontevedra un edificio para centro social e cultural do barrio de Campolongo, que desde 1984 alberga a delegación provincial do Instituto Nacional de Estatística.^[3][4] No seu estudo de Vigo formáronse e colaboran outros arquitectos como José Herrero, Luis Manso, José M. Quinteiro ou Pedro López. En 1988 recibiu o Premio Dragados y Construcciones pola rehabilitación do Teatro García Barbón.

Pernas e os seus contemporáneos (Bar Boo, Alberto Baltar, Agustín Pérez Bellas, Tomás Pérez-Lorente,...) conseguiron introducir a linguaxe da arquitectura internacional en Vigo e foron os principais representantes do movemento moderno que significou un novo soplo de aire fresco na cidade.

Notas

1. Igrexa parroquial na Avda. de Castelao de Vigo, 42.218188, -8.748546
2. Teatro García Barbón na páxina do Concello de Vigo.
3. "Edificios singulares". La Voz de Galicia (en castelán). 17 de maio de 2013. 
4. "Campolongo arranca al Estado el compromiso para que los vecinos recuperen la sede de Estadística". Faro (en castelán). 28 de novembro de 2010. 

Véxase tamén

Bibliografía

• "Pernas Martínez, Desiderio". Dicionario biográfico de Galicia 3. Ir Indo Edicións. 2010-2011. p. 102. 
• "Pernas, Desiderio". Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada (DVD). El Progreso. 2005. ISBN 84-87804-88-8. 
• Giráldez Lomba, Antonio (2010). 200 memorias de Vigo (en castelán). Caixanova, Faro de Vigo e Alcaldía de Vigo. p. 105. VG 955-2010. 
• Grandal, Estefanía e Prieto, Juan I. (2015). "Aprender en la naturaleza. Colegio Universitario de Vigo, Desiderio Pernas" pp. 354-363. II Congreso pioneros de la arquitectura moderna española. ISBN 978-84-606-7879-3 (en castelán).
• Varela Alén, José L. (2015). "La arquitectura escolar de Desiderio Pernas en Vigo. La modernidad a través del material" Arquivado 17 de febreiro de 2021 en Wayback Machine.. ZARCH, UNIZAR. ISSN 2341-0531, Nº. 4 (en castelán).

Ligazóns externas

• Arquitectura de Desiderio Pernas arquitecturavigo.blogspot.com
• "Homenaje a la obra de Desiderio Pernas" 12/9/2005, La Voz de Galicia.