En humanos e outros mamíferos (excluíndo os monotremas), o corion é unha das membranas fetais que se forman durante o embarazo entre o feto en desenvolvemento e a nai. O corion e o amnio forman xuntos o saco amniótico. En humanos está formado polo mesoderma extraembrionario e as dúas capas do trofoblasto que rodea o embrión e outras membranas; as vilosidades coriónicas emerxen do corion, invaden o endometrio e serven para a transferencia de nutrientes desde o sangue materno ao fetal.
Capas
O corion consta de dúas capas: unha externa formada polo trofoblasto e outra interna formada polo mesoderma somático.
O trofoblasto está formado por unha capa interna de células cúbicas ou prismáticas, o citotrofoblasto ou capa de Langhans, e outra capa externa multinucleada (sincitial) chamada sincitiotrofoblasto.
Crecemento
O corion sofre unha rápida proliferación e forma numerosos procesos, as vilosidades coriónicas, que invaden e destrúen a decidua uterina, mentres que simultaneamente absorben dela materiais nutritivos para o crecemento do embrión.
As vilosidades coriónicas son ao principio pequenas e non vasculares e consisten soamente en trofoblasto, pero aumentan o seu tamaño e ramifícanse, mentres que o mesoderma, que trae ramas dos vasos umbilicais, crece nelas, e quedan vascularizados.
O sangue chega ás vilosidades polas arterias umbilicais pares, que se ramifican orixinando as arterias coriónicas e entran nas vilosidades coriónicas como arterias dos cotiledóns. Despois de circular a través dos capilares das vilosidades, o sangue torna ao embrión pola vea umbilical. Ata aproximadamente o final do segundo mes de embarazo, as vilosidades cobren todo o corion, e son case uniformes en tamaño, pero, despois dese momento, desenvólvense desigualmente.
Partes
A placenta coas membranas fetais unidas (rotas na marxe á esquerda da imaxe), que constan de corion (capa externa) e amnio (capa interna).
A parte do corion que está en contacto coa decidua capsular atrófiase, así que no cuarto mes case non quedan trazas das vilosidades. Esta parte do corion faise lisa,[4] e denomínase corion liso ou leve (do termo latino chorion laeve, que significa 'corion liso'). Como non toma parte na formación da placenta, tamén se chama parte non placentaria do corion. A medida que o corion crece, o corion liso queda en contacto coa decidua parietal e estas capas fusiónanse.
As vilosidades no polo embrional, que está en contacto coa decidua basal, aumentan moito en tamaño e complexidade, e, por tanto, esta parte denomínase corion frondoso.[4]
Así, a placenta desenvólvese desde o corion frondoso e a decidua basal.
Xemelgos monocoriónicos
Os xemelgos monocoriónicos son xemelgos que comparten a mesma placenta. Isto ocorre no 0,3% dos embarazos,[5] e no 75% dos xemelgos monocigóticos (idénticos), cando a separación ten lugar no terceiro día ou máis tarde despois da fecundación.[6] O restante 25% de xemelgos monocigóticos fanse diamnióticos dicoriónicos.[6] Esta condición pode afectar a calquera tipo de nacemento múltiple, o que orixina múltiples monocoriónicos.
Infeccións
Estudos recentes indican que o corion pode ser susceptible de infeccións patóxenas.[7] Descubrimentos recentes indican que a bacteriaUreaplasma parvum pode infectar o tecido do corion, afectando así ao resultado do embarazo.[8] Ademais, detectáronse os perfis xenéticos do poliomavirus JC e o poliomavirus de células de Merkel nas vilosidades coriónicas en mulleres que sufriron abortos espontáneos e en mulleres embarazadas.[9][10] Outro virus, o poliomavirus BK detectouse nos mesmos tecidos, pero en menor grao.[11]
Outros animais
Embrión amniótico. a = embrión, b = xema, c = alantoide, d = amnio, e = corion.
En réptiles, aves e monotremas, o corion é unha das catro membranas extraembrionarias que constitúen o ovo amniótico que proporcionan nutrientes e a protección necesarios para a supervivencia do embrión. Está localizado dentro do albume, que é a clara do ovo. Encerra o embrión e o resto do sistema embrional. Durante o crecemento e desenvolvemento do embrión, aumenta a necesidade de oxíxeno. Para compensar isto, o corion e o alantoide fusiónanse para formar a membrana corioalantoide. Xuntas forman unha dobre membrana, que funciona eliminando dióxido de carbono e captando oxíxeno a través da casca porosa. No momento da eclosión, a cría queda separada do corion a medida que emerxe da casca.
↑Cordero L, Franco A, Joy SD, O'shaughnessy RW (decembro de 2005). "Monochorionic diamniotic infants without twin-to-twin transfusion syndrome". Journal of Perinatology25 (12): 753–8. PMID16281049. doi:10.1038/sj.jp.7211405.
↑Contini C, Rotondo JC, Magagnoli F, Maritati M, Seraceni S, Graziano A (2019). "Investigation on silent bacterial infections in specimens from pregnant women affected by spontaneous miscarriage.". J Cell Physiol34 (3): 433–440. PMID30078192. doi:10.1002/jcp.26952. hdl:11392/2393176.
↑Contini C, Rotondo JC, Magagnoli F, Maritati M, Seraceni S, Graziano A, Poggi A, Capucci R, Vesce F, Tognon M, Martini F (2018). "Investigation on silent bacterial infections in specimens from pregnant women affected by spontaneous miscarriage.". J Cell Physiol234 (1): 100–9107. PMID30078192. doi:10.1002/jcp.26952. hdl:11392/2393176.
