O copretérito[1] ou pretérito imperfecto de indicativo é un tempo verbal que expresa coincidencia temporal respecto a un referendo pasado[2]. O referendo pode ser achegado mesmo por un adverbio.
Morfoloxicamente está por unha raíz, unha vogal temática, un sufixo modo-temporal e un sufixo de número e persoa. O sufixo modo-temporal é o morfema "ba" no caso da primeira conxugación e o morfema "a" no caso da segunda e terceira conxugación verbal.
Valores do copretérito de indicativo
- Durativo e habitual: Sempre xantabamos tarde.
- Narrativo: O narrado áchase nun pasado vago: Era unha fadiña tristeira.
- Acción habitual no pasado: Os mércores adestrabamos xuntos.
- Contemporaneidade no pasado: Entón, sentiamos unhas pegadas arrepiantes.
- Intemporalidade no pasado: Cando cheguei a vello, deime de conta de que a vellez era un inverno.
- Prospección dende o pasado: Comentoume que emigraba ó mes seguinte.
- Modal:
- Valor de cortesía: Perdoe, quería comentarlle...
- Intención expresiva: Comíao a bicos!
| andaba |
varría |
partía
|
| andabas |
varrías |
partías
|
| andaba |
varría |
partía
|
| andabamos |
varriamos |
partiamos
|
| andabades |
varriades |
partiades
|
| andaban |
varrían |
partían
|
Notas
