O condado de Troyes foi unha xurisdición feudal de Francia situado na rexión de Champaña e centrada na poboación de Troyes. A rexión foi cristianizada no século III, e suponse que foi grazas ao seu bispo São Lupus que Atila non a destruíu. Dise que o bispo ofreceu a súa propia vida a cambio de que salvase a cidade. A cidade foi próspera até o século VIII, cando foi atacada violentamente por musulmáns e normandos. Xa no século X se converteu nunha das zonas comerciais máis importantes da comarca da Champaña, grazas ao bo goberno dos seus condes nas grandes feiras de Champaña. En 1151, o condado de Troyes e mailo condado de Meaux foron fusionados polos condes de Vermandois, dando lugar ao condado de Champaña, que posteriormente se incorporou ao condado de Blois. A comarca, aínda así, seguiu prosperando. Este crecemento máis os intercambios comerciais, relixiosos e intelectuais continuaron até a Guerra dos Cen Anos.
853 - 858: Odón ou Eudes I (m. 871 ), probabelmente irmán máis vello de Roberto o Forte, casado con Wandilmodis. Eudes I foi deposto en 858 por terse rebelado.
923 - 924: Garnier de Sens (m. 924), fillo de Ricardo, conde de Amiens (883-885) e conde de Autun (879-885). Casado con Teutberga de Arlés, filla de Teobaldo de Arlés.
1066 - 1089: Teobaldo I de Troyes e III de Blois (1019 - 1089 ), conde de Blois, etc., de Meaux e Troyes, fillo de Odón I (III) e Ermengarda de Auvernia
casou en primeiro matrimonio con Garsenda de Maine.
