O rei David e o profeta Xeremías no Pozo de Moisés, cartuxa de Champmol,
Claus Sluter, nado en Haarlem en 1350 e finado en Dijon (Francia) en 1405 ou 1406, foi un escultor neerlandés que traballou na Borgoña, sendo considerado o creador da escola escultórica borgoñoa.
Traxectoria
Sluter traballou en Bruxelas, onde figurou inscrito no gremio de canteiros, antes trasladarse a Dijon, onde foi entre os anos 1385 e 1389 axudante de Jean de Marville, escultor da corte do duque de Borgoña e asumiu o cargo tras a morte do seu mestre nese último ano. O resto da súa vida pemaneceu en Borgoña, excepto algunhas curtas viaxes que realizou a cidades que hoxe forman parte de Francia.
Foi o máis importante escultor do norte de Europa da súa época, reaccionou contra o estilo preciosista imperante, restaurou a escultura figurativa á súa escala clásica imprimindo pleno realismo no resto e actitudes das súas creacións, indepéndizandoas de forma absoluta do marco escultórico no que se insiren.
Obras principais
Retratos do duque e a duquesa de Borgoña (1396), castelo de Germolles.
Pozo de Moisés (1395-1406), cartuxa de Champmol, formaba parte dun chafaríz de base hexagonal no clautro do convento, que a súa vez sostiña un calvario. Destruído o convento durante a Revolución francesa, o "pozo" consérvase na mesma cartuxa. Fragmentos do calvario están custodiados no Museo Arqueolóxico de Dijon.
Sepulcros dos duques de Borgoña (antes de 1389-1406), inicialmente na cartuxa de Champmol, foron iniciados probabelmente por Jean de Marville, sen que Sluter lograra rematalos antes de falecer; foron destruídos tamén durante a Revolución francesa, mais serían restaurados e instalados no Museo Arqueolóxico de Dijon.
