As cinco montañas sagradas do taoísmo, tamén chamadas cinco grandes montañas, están distribuídas de acordo ás direccións cardinais da xeomancia chinesa. Segundo a mitoloxía chinesa, estas cinco montañas orixináronse do corpo de Pangu, primeiro ser e creador do mundo. A súa lenda, base do taoísmo, di así:
«Na antigüidade non existían nin o ceo nin a terra. O universo era un caos en forma de ovo onde se xestaba ao gran deus Pangu. Cando este naceu, o ovo rompeuse en dúas metades, as materias lixeiras eleváronse formando o ceo, e as densas quedaron abaixo formando a terra. Despois de mil anos sostendo o ceo, crecendo cada día e separándoo da terra, morreu o seu corpo para dar lugar ao que coñecemos hoxe. O seu ollo esquerdo converteuse no sol, o dereito na lúa, o seu derradeiro folgo transformouse en nubes, as palabras en tronos e os seus cabelos en estrelas. A súa cabeza, brazos e pés crearon os catro puntos cardinais, da súa sangue naceron os ríos e dos seus tendóns os camiños»
O monte Tai, ao ser o máis oriental, asóciase coa saída do sol, representando renacemento e renovación, polo que se considera o máis importante dos cinco e crese que se formou a partir da cabeza de Pangu. Do monte Heng en Hunan procedería do brazo dereito, e do monte Heng en Shanxi, o esquerdo. O monte Song sería o seu embigo, e o monte Hua os seus pés.