Os callaecos[1] (en latín: Callaeci) eran unha antiga tribo celta de Gallaecia, un pobo galaico bracarense[2] que deu nome a toda a rexión de Gallaecia.[3] A teoría máis posible é que Décimo Xunio Bruto deu o nome de callaeci a todos os pobos que foi atopando na súa campaña logo de cruzar o río Douro cara ao norte.[4][5] Estrabón recolle este nome para denominar a tódolos pobos da rexión do noroeste peninsular por ser os outros pobos «demasiado pequenos e demasiado escuros».
A súa localización exacta foi obxecto de debate e o historiador romano Plinio noméaos como un dos pobos do convento bracarense, na zona achegado a Bracara Augusta.[6] Outros autores sitúannos no val do Limia a carón da serra do Xurés, onde existe unha parroquia chamada Galez, no concello ourensán de Entrimo.[3]
Na historiografía
Existen numerosas referencias históricas ós callaecos, sendo nomeado por vez primeira por Appio, no ano -139, durante a campaña de Quinto Servilio Cepión. O xeneral romano Décimo Xunio Bruto Galaico na súa expedición de 138-136 a.C obtivo o alcume de "Callaicus" ou "Callaecus" (gañador contra os Callaeci/Gallaeci)[7] polas súas vitorias sobre os callaecos.
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
Outros artigos
