Edificio das Cariátides, antiga sede principal do Banco Central en Madrid (actualmente ocupado polo Instituto Cervantes).Antigo edificio do Banco Central en Barcelona, actualmente ocupado por El Corte Inglés.
O Banco Central (BC) foi un banco privado español que desapareceu como tal ao fusionarse co Banco Hispano Americano, formando o BCH, e posteriormente co Banco Santander, formando o BSCH.
Foi creado en 1919 a partir da unión de oito bancos pequenos. Posteriormente continuou comprando bancos -entre eles o Banco Español del Río de la Plata (1947) e o Banco de Tortosa (1951)- até converterse no primeiro banco privado de España nos anos 1980.
Foi un grande emprendedor industrial a principios do século XX, creando empresas como Minero Siderúrgica de Ponferrada, Saltos del Sil, Cementos Cosmos etc.
En 1981 tivo lugar o atraco á sucursal do banco en Barcelona, situado na praza de Cataluña, no que durante 36 horas estiveron retidos máis de 200 empregados e clientes.
Nos anos 1980 o banco realizou un proceso de expansión fóra de España, principalmente en Latinoamérica, coa adquisición de distintos bancos e a compra da maioría das accións doutros, como:
Ademais abriu sucursais noutros países, como, por exemplo, en Panamá (1981),[5] e no Perú (1984).[6]
Finalmente, o BC fusionouse co Banco Hispano Americano en 1991 para formar o Banco Central Hispano Americano, coñecido comercialmente como Central Hispano (BCH). Nese momento o seu presidente era Alfonso Escámez.
Posteriormente, o BCH fusionouse co Banco Santander para crear o Banco Santander Central Hispano, BSCH, que hoxe en día recuperou o nome de Banco Santander.
Gabriel Tortella Casares, "El Banco Central en el período de entreguerras o cómo llevar una empresa a la ruina" ISSN 0214-1590, nº. 17-18, 2001, páxs. 241-272. Ficha en Dialnet.
