PROFILBARU.COM

Antonio Gómez Carneiro
Biografía
Nacemento	30 de decembro de 1899 ; Lardeiros, España
Morte	23 de setembro de 1979 (79 anos); Mesía, España
Alcalde de Mesía
	1936 – 1936
Alcalde de Mesía
	1933 – 1934
Actividade
Ocupación	político

Antonio Gómez Carneiro, nado en Lardeiros (O Pino) o 30 de decembro de 1899 e finado na Berxa (Mesía) o 23 de setembro de 1979, foi un político galego. Foi nomeado alcalde do Concello de Mesía por dúas veces durante a Segunda República. Co inicio da guerra civil, foi perseguido e converteuse nun dos escapados, chegando a ser parte da importante agrupación coruñesa da Resistencia galega.^[1]^[2]^[3]

Traxectoria

Emigrou novo a Buenos Aires (Arxentina), onde coñeceu e casou coa súa muller, Emilia Gómez Gómez, natural da Berxa (Mesía). Vendo que non eran quen de continuar na Arxentina, volveron á Berxa para dedicarse aos muíños de maquía, nas ribeiras do río Samo. Os pagamentos en fariña, por arrendamento do muíño para moer, permitíronlles comezar unha panadería, un serradoiro e unha granxa agrícola. Trouxeron tamén consigo a idea de crear unha biblioteca en Gonzar (O Pino), cousa que conseguiron.^[1]^[3]^[4]^[5]

Na República foi concelleiro de Mesía, e en decembro de 1933 foi nomeado alcalde, cesando en outubro de 1944. Volveu ser alcalde logo do triunfo da Fronte Popular nas eleccións de febreiro de 1936. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 fuxiu e agochouse nunha casa de Gonzar. O xulgado de Ordes reclamouno en novembro de 1936.^[6] Mentres estaba desaparecido, a súa muller Emilia era obrigada a declarar todas as semanas na Garda Civil de Curtis e forzada a dicir onde se atopaba o seu marido; mais ela sempre se negaba. A Comisión Provincial de Incautación de Bens abríulle expediente de responsabilidade civil en abril de 1938.^[7] En 1942 Antonio presentouse voluntariamente na Garda Civil. Arrestárono e levárono á prisión da Coruña, por orde do Tribunal de Responsabilidades Políticas.^[1]^[3] Tras varios anos de cárcere foi liberado. Porén, no 1947 volveu a prisión por acusacións de encubrimento a Foucellas e a súa cuadrilla, xa que a Berxa foi lugar de agachada dos guerrilleiros. Prendérono primeiro no cárcere de El Dueso e máis tarde no de Santander, onde estivo ata o ano 1953.^[1]^[3]

O seu republicanismo levouno a que trala súa liberación participase activamente en foros políticos e culturais, nos que estaban tamén algúns do seus excompañeiros de prisión e algúns do Partido Comunista.^[3]

Antonio Carneiro seguiu traballando no muíño, na talla de madeira e colaborou na concentración parcelaria de Mesía. Fixo que a carón do muíño se instalase unha turbina e central hidroeléctrica. A Central Berxa deulle corrente eléctrica á bisbarra de Ordes e chegou a ser a máis importante na comarca.^[1]^[3]

Antonio Carneiro morreu no ano 1979 tras fortes dores.^[1]

Etapas de goberno no Concello de Mesía

Presentándose polo Partido Radical, chegou á alcaldía do concello en decembro de 1933. No ano 1936 repetiu polo partido Unión Republicana, dentro da Fronte Popular.

O primeiro goberno de Antonio Carneiro estivo limitado polo caciquismo da secretaría do Concello, mais na súa segunda etapa abriu camiño a accións de asistencia social, educación e control veterinario do gando ^[3]. Como alcalde conseguiu que nos plenos municipais se aprobasen entre o 1933 e 1936 a construción da escola das Travesas, con acordos cos Concellos de Carral e de Abegondo, para que alí se escolarizasen os raparigos de Bruma; a escola de Lanzá e a escola da Casa do Concello de Mesía^[8].

Como parte da Unión Galaico-Americana, facilitou a creación dunha escola e unha biblioteca en Gonzar.^[8]

Predecesor: José Carro Rodríguez	Alcalde de Mesía 1933 - 1934	Sucesor: Manuel Pardo Uzal
Predecesor: Manuel Pardo Uzal	Alcalde de Mesía 1936	Sucesor: Manuel Pardo Uzal