Syn fyzje op de islam en op it frjemdlingenbelied, mar boppe-al syn politike manier fan dwaan, foarmen foar politike tsjinstanners de oanlieding him te bestimpeljen as in populistysk politikus. De iepenlik homoseksuele Fortuyn hie in flamboyante persoanlikheid en foel benammen op troch syn opmerklike útspraken en ûnkonvinsjonele wize fan debattearen. Mei troch de tema's dy't hy oansnied, wist hy sa it politike toaniel in heal jier lang te dominearen. Nei syn dea is syn politieke erfenis op ferskate plakken yn polityk en mienskip oernomd en sichtber wurden. Der wurdt yn dit ferbân wol sprutsen fan de Fortuyn-revolte en fan it Fortuynisme.[2]
Meast wichtige publikaasjes
De ontwikkeling van het stakingsrecht in Nederland (1978, mei Harry van den Berg en Teun Jaspers).
Sociaaleconomische politiek in Nederland 1945-1948 (dissertaasje1980).
Vijfendertig jaar SER-adviezen (1982, mei Willem Dercksen, Teun Jaspers en Cees de Galan).
Het sociale element in het nationaal-socialisme, yn: Sociologisch Tijdschrift 9 (1982-1983), sd. 695-712 (mei K. Asselbergh).
De Nederlandse verzorgingsstaat. Terugblik en vooruitzien (1983, red. mei Willem Albeda en Louw de Graaf), mei dêryn haadstik 1: 'Het tenslotte'.
Herwaarden, Clemens van, Fortuyn, Chaos en Charisma (Amsterdam 2005) oer Fortuyn as charismatisch politikus
Margry, Peter Jan, 'Performative Memorials: Arenas of Political Resentment in Dutch Society', in: P.J. Margry & H. Roodenburg (eds), Reframing Dutch Culture. Between Otherness and Authenticity (Aldershot 2007) 109-133, [oer de betinkingskultuer nei Fortuyn syn dea].
DNBL - mei folsleine tekst fan De puinhopen van acht jaar Paars
Boarnen, noaten en referinsjes
Boarnen, noaten en/as referinsjes:
↑Hans Wansink: De erfenis van Fortuyn. De Nederlandse democratie na de opstand van de kiezers, Amsterdam, Meulenhoff, 2004. Fortuyn brûkte letter de stavering Fortuyn omdat er dy sjiker fûn hawwe soe.