چن یون (به چینی 陈云 با تلفظ CHEN YUN) (زاده ۱۳ ژوئن ۱۹۰۵ – درگذشته ۱۰ آوریل ۱۹۹۵) یکی از اثرگذارترین رهبران جمهوری خلق چین در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۹۰ میلادی بود. او به لیائو چنگ‌یون هم شناخته می‌شود؛ در حالی که روشن نیست این نامِ واقعی اوست، یا نام مستعاری‌ست که وی در طول مبارزات زیرزمینی‌اش در شانگهای به‌کار می‌برده‌است. او یکی از رهبران سیاسی بزرگ چین، هم در طول جنگ داخلی این کشور، و هم پس از آن، هم‌راه با مائو تسه‌تونگ، لیو شائوچی، چو ان‌لای، چو ته و رن بیشی بوده‌است، که بعداً به‌عنوان یکی از هشت بزرگ حزب کمونیست چین در نظر گرفته‌شد.
زندگی
چن یون در یک خانواده فقیر متولد شده بود. وقتی دو ساله بود پدرش و دو سال بعد مادرش را از دست داد. سپس مادربزرگ مادری اش مراقبت از او را به عهده گرفت که او نیز هنگامی که چن هفت ساله بود از دنیا رفت. سپس تا چهارده سالگی با دایی اش زندگی کرد و پس از آن یکی از معلم هایش ترتیبی داد که او در انتشارات کامرشیال پرس واقع در شانگهای که کانون حیات روشنفکری در چین بود به کارآموزی مشغول شود. در سال ۱۹۲۷ زمانی که حزب گومینگدانگ (مشهور به کومینتانگ) از کمونیست ها جدا شد، چن یون مجبور شد به فعالیت های زیر زمینی بپردازد اغلب از اسامی مستعار استفاده و موقعیت مکانی خود را تغییر می داد. چن یون به سبب نفرتی که نسبت به کاپیتالسیم طی دهه ۱۹۲۰ در وجودش شکل گرفته بود هیچ گاه در یک کشور سرمایه داری زندگی نکرد و بعدها در ملاقات ها با رهبران غربی نیز شرکت نکرد[۱].
موقعیت در حزب
چن یون از احترام فراوانی در حزب برخوردار بود و این امر نه فقط به خاطر موفقیت های اقتصادی فوق العاده وی بلکه به خاطر خدمات طولانی مدت او در مناصب ارشد، کمک به مائو جهت کسب مقبولیت نزد شوروی در اواسط دهه ۱۹۳۰ و تلاش های وی در جهت شکل دادن به نظام پرسنلی چین در یان ئان، نقش وی در تاسیس سیستم اداره شهری کمونیست آن هم در شرایطی که ارتش های کمونیستی برخی از مناطق را در مسیر فتح کل کشور تصرف می کردند، و تلاش های وی جهت بر حذر داشتن مائو از اقدامات افراطی در قالب سیاست جهش بزرگ به جلو بود. اگرچه برخی وی را بسیار محافظه کار و محتاط میدانستند، اما چن عموما بخاطر قضاوت های سیاسی، توانایی های تحلیلی مستقل و از خود گذشتگی اش در قبال حزب مورد احترام بود. در سال ۱۹۳۳ چن یون در استان جیانگشی به عنوان تنها مقام بلندپایه دارای پیشینه کارگری خیلی زود به عضویت کمیته دائم اجرایی حزب کمونیست (پولیتبرو) در آمد و به اولین رهبر از هفت رهبر ارشد حرب کمونیست تبدیل شد. هنگامی که کمونیست ها بیجینگ (پکن) را پایتخت خود کردند، او که نظم اقتصادی را در شمال شرق برقرار کرده بود مسئول اقتصاد کشور شد[۲].
پانویس
↑کتاب "دنگ شیائو پینگ؛ اصلاحات در چین". تالیف: ازرا اف. فوگل. ترجمه: میثم مهر متین. نشر ثالث، چاپ اول ۱۳۹۷، ص۹۵۲ و ۹۵۳.
↑کتاب "دنگ شیائو پینگ؛ اصلاحات در چین". تالیف: ازرا اف. فوگل. ترجمه: میثم مهر متین. نشر ثالث، چاپ اول ۱۳۹۷، ص۹۵۲ تا ۹۵۶.
.jpg)
