در تاریخ ۱۵ اردیبهشت ۱۳۵۴ با شمارهٔ ثبت ۱۰۵۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[۳]
پیشینه
پل شاپوری عامل ارتباط غرب استان لرستان (طرهان) با شرق و از آنجا به خوزستان و تیسفون (پایتخت ساسانیان) بوده‌است.[۲] از این پل ا حتمالاً کاربری آبرسانی و پخش آب را نیز داشته‌است.[۲]
معماری
این پل نزدیک به ۳۱۲ متر درازا و حدود ۱۰ متر بلندا داشته‌است. پل از ۲۸ چشمه طاق و ۲۷ پایه پل تشکیل شده بود که هم اینک تنها ۵ چشمه طاق از آن‌ها بر جای مانده‌است و دیگر چشمه‌ها بر اثر عوامل طبیعی ویران شده‌است. سطح هرپایه ۶۱ متر و فاصله بین دو پایه ۷.۵ متر است. طاق‌های پل به صورت جناقی ساخته شده و سبک‌سازی پل در قسمت طولی پل در زیر روگذر پل صورت گرفته‌است و پایه‌های پل و موج شکنهای آن به صورت لوزی شش ضلعی از سنگ ساخته شده‌است مصالح این پل از سنگ، ملات گچ و ساروج است. مصالح پل را سنگ‌های قلوه رودخانه‌ای و لاشه سنگ در چشمه طاق‌ها و از سنگ‌های پاکتراش در قسمت پایه‌ها بهره گرفته شده‌است. کف پل سنگ‌فرش است. نوع سنگ‌فرش، سنگ بلوک قرمز است که در اثر فرسایش آب از صورت کادر بودن خارج شده‌است.[۲]
.jpg)
