موبیوس ابتدا در رشته‌های فلسفه و الهیات در دانشگاه لایپزیگ، دانشگاه ینا و دانشگاه ماربورگ تحصیل کرد. سپس به رشتهٔ پزشکی روی آورد و پس از فارغ‌التحصیلی در سال ۱۸۷۶ میلادی، به عنوان جراح در ارتش آلمان به خدمت مشغول شد. پس از ترک ارتش، به لایپزیگ بازگشت و مطب خصوصی خود را دایر نمود و مدتی دستیارِ نورولوژیست مشهور «آدولف اشترومپل» بود. وی در سال ۱۸۸۳ میلادی مجوز فعالیت خود را در زمینه نورولوژی (بیماری‌های مغز و اعصاب) دریافت کرد.
وی مشارکت‌های ارزنده‌ای در زمینه درک چگونگی بروز برخی بیماری‌های ذهنی-روانی دارد. او نخستین پزشکی بود که تفاوت‌های اختلالات عصبی درون‌زاد و برون‌زاد را شرح داد و چند نظریهٔ دربارهٔ سببشناسیهیستری ارائه نمود. وی همچنین نخستین پزشک آلمانی‌زبانی بود که جنبه‌های فیزیولوژیک هیستری را بیان نمود و به این دلیل و همچنین به سبب چند استدلال منطقی و قانع‌کننده‌اش در زمینهٔ کارایی و اثربخشیِ مفیدِ شوک‌درمانی، زیگموند فروید او را یکی از پیشگامان علم روان‌درمانی نامید.
نام او با سه عبارت در پزشکی گره خورده‌است:
سندرم موبیوس: نوعی فلج عضلاتِ صورت مرتبط با اعصاب ۶ و ۷ مغزی
_Moebius.jpg)
