مینا بازار (اردو: مینا بازارهندی: मीना बाज़ार، بنگالی: মীনা বাজার) نوعی بازار ویژه برای فروش اقلام و جمع‌آوری پول برای امور خیریه و سازمان‌های غیرانتفاعی است. همچنین اشاره به تعدادی از مراکز خرید و فروشگاه‌های خرده فروشی امروزی نیز دارد.
در دوران گورکانی
در دوران گورکانیان مینا بازار با نام خوش روز ("روز شادی") هم شناخته می‌شد که منحصراً برای زنان برگزار می‌شد در حالی که امپراتور و چند تن از شاهزادگان تنها مردان حاضر بودند.[۱][۲]
بازار به مدت ۵ تا ۸ روز در طول نوروز جشن گرفته می‌شد. همایون برای اولین بار این بازارها را سازماندهی کرد اما اکبر و جانشینان او آن را گسترش دادند. بازار رو به عموم بسته بود، در حالی که زنان حرم‌سرا، زنان راجپوت، همسران و دختران نجیب‌زادگان دربار هر یک در غرفه‌های خود پارچه، جواهرات، صنایع دستی و غیره می‌فروختند. تنها امپراتور، شاهزادگان و برخی از اشراف اجازه ورود به این بازار برای خرید کالا را داشتند که معمولاً با قیمت‌های بالا به فروش می‌رسیدند. درآمد حاصل برای امور خیریه صرف می‌شد.[۳]
دیگر
در هند، مینا بازار، اشاره، به بازار معروف باغ قیصر در شهر لکنو در اوده دارد.[۴] این بازار مورد استفاده زنان ساکن در باغ قیصر بود.
