میرزا محمدتقی شیرازی

میرزا محمدتقی شیرازی میرزا محمدتقی شیرازی
اطلاعات شخصی
زاده	میرزا محمدتقی شیرازی ۱۲۵۸ قمری شیراز، ایران
درگذشته	۱۳۳۸ قمری کربلا،  عراق
محل دفن	حرم امام حسین، کربلا
محل اقامت	کربلا
آثار معروف	حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری حاشیه‌ای بر فرائد الاصول شیخ انصاری شرح الارجوزة الرضاعیة القصاعد الفاخرة فی مدح العترة الطاهرة و …
تحصیلات	کربلا، سامرا، نجف
استادان	سید علی نقی طباطبایی فاضل اردکانی فشارکی اصفهانی میرزا محمدحسن شیرازی (میرزای اول)
شاگردان آقا بزرگ تهرانی سید مهدی حسینی شیرازی عبدالکریم حائری محمدجواد بلاغی نجفی سید حسین طباطبایی قمی سید جمال‌الدین گلپایگانی و …

میرزا محمدتقی شیرازی ( زاده ۱۲۲۱ شمسی در شیراز – درگذشته ۶ شهریور ۱۲۹۹ شمسی در کربلا) مشهور به میرزای دوم^[۱] فقیه، اصولی و از مراجع تقلید شیعی بود. وی پس از درگذشت سید محمدکاظم طباطبایی یزدی، مرجعیت عامه شیعه را بر عهده داشت.^[۲]

تحصیل

برای فراگیری علوم دینی به کربلا رفت و از سید علی نقی طباطبایی و فاضل اردکانی درس آموخت. سپس به همراه فشارکی اصفهانی به سامرا رفت و در درس میرزا محمدحسن شیرازی شرکت کرد.^{[نیازمند منبع]}

میرزا محمدتقی بعد از ترک سامرا، به کاظمین رفت و در آن جا حوزهٔ درسی ترتیب داد و پس از آن چندی در کربلا اقامت کرد و بعد به نجف رفت و ریاست حوزهٔ علمیهٔ نجف را بر عهده گرفت.^{[نیازمند منبع]}

وی که به یکی از علمای بزرگ در عالم تشیع تبدیل شده بود، در سال ۱۳۳۷ و پس از فوت سید محمد کاظم یزدی، صاحب عروةالوثقی، مرجع تقلید شیعیان امامیه گردید.^{[نیازمند منبع]}

شهرت وی، هنگامی در جهان اسلام بیش از پیش افزون شد که در جنگ جهانی اول، علیه انگلیس‌ها حکم جهاد داد که به «فتوای دفاعیه» مشهور است.^[۳]

شاگردان

• میرزا ابوالحسن مشکینی اردبیلی
• سید ابوالحسن اصفهانی
• آقابزرگ تهرانی
• عبدالکریم حائری یزدی
• محمدجواد بلاغی نجفی
• میرزا موسی فقیه سبزواری
• سید حسین طباطبایی قمی^[۴][۵]
• سید جمال‌الدین گلپایگانی
• محمدکاظم شیرازی
• محمدعلی شاه‌آبادی
• سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی
• میر محمد لطیف رضاتوفیقی

آثار

• حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری
• حاشیه‌ای بر فرائد الاصول شیخ انصاری
• شرح الارجوزة الرضاعیة
• القصاعد الفاخرة فی مدح العترة الطاهرة
• حاشیه بر العروة الوثقی
• ذخیرة العباد لیوم المعاد^[۶]

درگذشت

شیرازی در شب ۱۳ ذیحجه ۱۳۳۸ قمری درگذشت و در صحن حرم حسین بن علی در کربلا دفن شد.^[۷]

دربارهٔ علت مرگ او اختلاف شده‌است. سید مرتضی طباطبایی دربارهٔ کیفیت مرگ او می‌گوید:

«انگلیسی‌ها با نیرنگ و حیله به میرزا سم دادند و او را به قتل رساندند. این کار توسط یکی از کارگزارانشان که تظاهر به تدین و تقدس می‌کرد و به شغل عطاری مشغول بود، صورت گرفت…»^[۸]

پانویس

1. محمدعلی مدرس، ریحانة الادب، ج ۴، ص ۳۴۰ و ۳۴۱.
2. آقا بزرگ تهرانی، نقباءالبشر، ج ۱، ص ۲۶۳.
3. نورالدین شاهرودی، اسرة المجدد الشیرازی، ص ۱۰۲.
4. «سید حسین طباطبایی قمی». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ مه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۷.
5. آیت‌الله سید حسین طباطبایی قمی
6. الذریعة، آقا بزرگ تهرانی، ج ۶، ص ۲۱۸؛ ج ۱۳، ص ۷۱؛ نقباءالبشر، ج ۱، ص ۲۶۳؛ معارف الرجال، ج ۲، ص ۲۱۶.
7. نگاهی به تاریخ انقلاب اسلامی ۱۹۲۰ عراق، محمد صادقی تهرانی، ص ۷۲.
8. نقباء البشر، ج ۱، ص ۲۶۳؛ الامام القائد، ص ۴۴.

منابع

• جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم. گلشن ابرار. ج ۱، چ ۳، نشر معروف، قم: ۱۳۸۵.
• بامداد، مهدی (۱۳۴۷)، شرح حال رجال ایران در قرن ۱۲، ۱۳ و ۱۴ هجری (جلد ۵)، تهران: زوار

پیوند به بیرون

• شبکه اطلاع‌رسانی اجتهاد^{[پیوند مرده]}