ثروت خالص ملی، (انگلیسی: List of countries by total wealth) همچنین به عنوان دارایی خالص ملی شناخته شده‌است، کل مبلغ ارزش دارایی‌های یک کشور منها شده‌ی بدهی‌های آن است. این به کل ثروت خالص که توسط شهروندان یک ملت در یک زمان معین در اختیار دارد، اشاره دارد.[۱] این رقم نشان دهنده شاخصی از توانایی کشور در تعهد بدهی و متحمل شدن مصارف است و نه تنها از قیمت‌های املاک و مستغلات، قیمت بازار سهام، نرخ ارز، بدهی‌ها و ریسک در یک کشور، بلکه منابع انسانی، منابع طبیعی و سرمایه و پیشرفت‌های تکنولوژیکی، که ممکن است دارایی‌های جدید را ایجاد کند نیز تعیین می‌شود. مهمترین جزء در میان کشورهای پیشرفته بیشتر به عنوان ثروت خالص یا ارزش خالص گزارش شده و نشان دهنده سرمایه‌گذاری زیربنایی است. ثروت ملی می‌تواند نوسان یابد، همان‌طور که در داده‌های ایالات متحده پس از بحران مالی سال ۲۰۰۸ و بهبود اقتصادی بعدی نشان داده شده‌است. در طول دوره‌هایی که بازارهای سهام با رشد شدیدی مواجه شدند، ثروت ملی و سرانه کشورهایی که مردم بیشتر در معرض آن قرار دارند، مانند ایالات متحده و انگلستان، افزایش می‌یابد. از سوی دیگر، هنگامی که بازارهای سهام در معرض افسردگی قرار دارند، ثروت نسبی کشورهایی که مردم در املاک و مستغلات یا اوراق قرضه مانند فرانسه و ایتالیا سرمایه‌گذاری می‌کنند، به جای آن افزایش می‌یابند.[۲]
در جدول زیر ۳۰ کشور با بزرگترین درآمد خالص ملی از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ به ترتیب رتبه‌بندی شده‌اندکردیت سوئیس S.A. (اکتبر ۲۰۱۸).
دول زیر نشان دهنده سهم ثروت جهانی ده‌ها کشور بزرگ براساس ثروت خالص ملی در سال‌های مشخص است. سهم ثروت جهانی یک کشور که ۵٪ سال یا بیشتر در یک سال معین است، تقویت شده‌است.
٪۳۶،۲
{{cite journal}}
|journal=