فرهنگ مردمی[۱] یا فرهنگ عامه (انگلیسی: Popular culture) اصطلاحی است که در سال ۱۸۴۶ از سوی ویلیام تامس (william Thams) عتیقه‌شناس انگلیسی ابداع شد و به نحوهٔ زندگیانسانها در طبیعت، رفتارها و همچنین معناهای مشترکی گفته می‌شود که عامه مردمجامعه در زندگی روزمره با آن سر و کار دارند.[۲]
نظریه‌پردازانی با به‌کارگیری مفهوم هژمونی، فرهنگ عامه را «موازنه‌ای مبتنی بر مصالحه» از هر دو دیدگاه بالا می‌دانند. این پژوهشگران توجه خود را بر نحوه فرهنگ‌سازی مردم با استفاده از کالاهای فراهم‌شده توسط صنایع فرهنگ سازیِ سرمایه‌داری، معطوف می‌کنند و رابطه میان کنش‌گری و نظام (میان تولید و مصرف) را رابطه‌ای دیالکتیکی می‌دانند. این دیدگاه که «انسان‌ها، هم فرهنگ خود را می‌سازند و هم توسط فرهنگ ساخته می‌شوند» را در واقع کارل مارکس نخستین بار ارائه کرد. آنتونیو گرامشی و دیگر نظریه‌پردازان نیز به‌طور جدی بدان پرداخته‌اند.[۲]
