غیاث‌اللّغات، یکی از فرهنگهایفارسی است که تألیف آن توسط محمد غیاث‌الدین بن جلال‌الدین رامپوری انجام شده و در سال ۱۲۴۲ به پایان رسیده‌است.
گزیده‌ای از مقدمه
... اما بعد، بر رای عالم‌آرای دانشمندان روشن‌ضمیر مخفی نماند که چون بعضی از احبا در تعلیم و تعلم نظم و نثر فارسی به دریافت صحت لغات و معانی آن، به تلاش کتب به هر سو می‌گردیدند؛ و با وجود به هم رسیدن یک دو کتاب به مطلب نمی‌رسیدند. ناچار از این هیچدان* استکشاف آن نموده، به‌جهت تسهل تدریس کتب مروجه استدعای کتاب کافی می‌کردند. لهذا اضعف عباد رب‌العالمین محمد غیاث الدین بن جلال‌الدین بن شرف‌الدین اصلح‌الله‌شأنَهُم و نَوَّرَ جنانَهُم ساکن بَلدهٔ مصطفی آباد، عُرِفَ رامپور، متعلق پرگنه شاه‌آباد الکهنور سرکار سهنبل مضاف صوبه دارالخلافهٔ شاه جهان‌آباد با وجود وفور علائق و کثرت افکار و ازدحام درس و تدریس طلبه و اشتغال تألیف و تصنیف بعض کتب مثل مفتاح‌الکُنوز شرح اسکندرنامه و نسخهٔ باغ و بهار و انشا و غزلیات و قصائد و غیره در عرصهٔ چهارده سال به عبارت سهل عام‌فهم، این کتاب تألیف نموده که مشتمل است بر تحقیق حلیه و معانی لغات ضروریهٔ کثیرالاستعمال عربیه و فارسیه.
ناظم الاطبا کرمانی برای تالیف کتاب فرهنگ نفیسی از این اثر بسیار بهره برده است.
*[هیچدان، کسی که هیچ نمی‌داند، ادای تواضع]
منابع
نسخهٔ چاپی قدیمی از غیاث‌اللغات.
گردآوری به اهتمام دکتر سید محمد کیکاوسی، استاد گروه فقه و حقوق و عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبه کشور
