این مقاله میتواند با ترجمهٔ متن از مقالهٔ متناظر در انگلیسی گسترش یابد. برای مشاهدهٔ دستورالعملهای مهم ترجمه روی [گسترش] کلیک کنید.
استفاده از مترجمهای ماشینی نظیر دیپال یا ترجمهگر گوگل نقطهٔ آغاز خوبی برای ترجمه است، اما کاربران ترجمهکننده باید در صورت نیاز خطاها را برطرف، و دقت ترجمه را بررسی کنند؛ و نباید تنها متن ترجمهشده بهصورت ماشینی را بدون اصلاح در ویکیپدیای فارسی قرار داده و منتشر کنند.
متنی که غیر قابل اطمینان یا کم کیفیت به نظر میرسد را ترجمه نکنید. در صورت امکان صحت متن را در منابع ارائهشده در مقالهٔ خارجیزبان بررسی کنید.
شما ملزم هستید با ارائهٔ یک پیوند میانزبانی به مقالهٔ مبدأ ترجمه، انتساب حق تکثیر را در خلاصه ویرایش بههمراه ترجمهٔ خود ارائه دهید. یک روش برای انتساب در خلاصه ویرایش میتواند استفاده از این عبارت باشد
محتوای این ویرایش از مقالهٔ موجود در ویکیپدیای انگلیسی در [[:en:Juansher]] ترجمه شده است؛ برای انتساب، تاریخچهٔ آن مقاله را ببینید. (ابزارهایی نظیر ترجمهٔ محتوا و به ویکیفا خلاصه ویرایش و پیوند میانزبانی مناسب را بهطور خودکار تولید میکنند.)
پس از ترجمه، الگوی {{صفحه ترجمهشده|en|Juansher}} باید به صفحهٔ بحث افزوده شود.
جوانشیر (پارسی میانه: Juvānšēr؛ ۲۸ سپتامبر ۶۱۶ – ۱ ژانویهٔ ۶۸۰) از ۶۳۷ تا ۶۸۰ میلادی پادشاهاران بود. وی به خاندان ایرانی مهران تعلق داشت و زندگیاش با افسانه پیوند خوردهاست.
سالهای اولیه
جوانشیر ابتدا زرتشتی بود، اما با مسیحی شدن پدرش، وراز گرگور، او نیز به مسیحیت گرایید. گرچه این تغییر دین برای وراز گران تمام شد، زیرا منجر به برکناری او از پادشاهی اران توسط دربار ایران گردید و بدین ترتیب، جوانشیر به جای پدرش برتخت نشست.
پادشاهی
جوانشیر در جریان حمله مسلمانان به ایران، در کنار سپاه ایران جنگید و به پاس شجاعتی که از خود نشان داد، یزدگرد سوم به وی دو نیزه طلایی، دو سپر طلایی و یک درفش اهدا کرد. وی در نبرد قادسیه نیز حضور داشت و سربازان ارانی سپاه ایران را رهبری میکرد؛ گرچه ایرانیان از مسلمانان شکست خوردند و جوانشیر نیز به همین دلیل به اران عقبنشینی کرد. وی به وفاداری خود به دولت ساسانی پایان داد و با ارسال نامهای به قسطنطنیه، به دربار روم اعلام وفاداری کرد و امپراتور کنستانس دوم نیز در پاسخ به وی لقب شهسوار داد.
پس از اتحاد با رومیان، به همراه یک سپاه ایبری به مواضع ساسانیان در قفقاز حمله برد و دربند را به قلمروی خود ملحق کرد. با این حال، او که از جنوب خطر مسلمانان و از شمال خطر خزرها را احساس میکرد، با مسلمانان صلح کرد و خلیفه را به عنوان حاکم خود به رسمیت شناخت.
وی در ۶۸۰ میلادی توسط نجیبزادگان قلمروی خود کشته شد و وراز تیرداد یکم جانشین او شد.