جایگاه اتصال در بیوشیمی و زیستشناسی مولکولی، ناحیه ای بر روی درشتمولکول مانند پروتئینی است که با ویژگی خاص به مولکول دیگری متصل میشود.[۱] شریک اتصال ماکرومولکول اغلب به عنوان لیگاند شناخته میشود.[۲] لیگاندها ممکن است شامل سایر پروتئینها (در نتیجه تعامل پروتئین و پروتئین)،[۳]بسترهای آنزیمی، پیام رسانهای دوم، هورمونها یا تعدیل کنندههای آلوستریک باشند. رویداد اتصال غالباً، اما نه همیشه، با یک تغییر شکل ساختاری همراه است که عملکرد پروتئین را تغییر میدهد.[۴] اتصال به محلهای اتصال پروتئین اغلب برگشتپذیر (گذرا و غیر کووالانسی) است، اما همچنین میتواند برگشتپذیر کووالانسی باشد[۵] یا غیرقابل برگشت است.
انواع
جایگاه فعال
جایگاه آلوستریک
جایگاههای اتصال تک و چند زنجیره ای
کاربردها
اختلافات بیوشیمیایی موجودات مختلف با انسان برای ایجاد دارو مفید است. به عنوان مثال، پنی سیلین با مهار DD-transpeptidase، تخریب توسعه دیواره سلول باکتریایی و ایجاد مرگ سلولی، آنزیمهای باکتریایی را از بین میبرد؛ بنابراین، مطالعه مکانهای اتصال به بسیاری از زمینههای پژوهشی از جمله مکانیسمهای سرطان،[۶] فرمولاسیون دارو،[۷] و تنظیم فیزیولوژیکی مربوط است.[۸] فرمولاسیون یک بازدارنده برای متوقف کردن کارکرد یک پروتئین، یک شکل رایج از درمان دارویی است.[۹]
منابع
↑"Binding site". Medical Subject Headings (MeSH). U.S. National Library of Medicine. The parts of a macromolecule that directly participate in its specific combination with another molecule.
↑"Ligands". Medical Subject Headings (MeSH). U.S. National Library of Medicine. A molecule that binds to another molecule, used especially to refer to a small molecule that binds specifically to a larger molecule.
↑Peng J, Li XP (November 2018). "Apolipoprotein A-IV: A potential therapeutic target for atherosclerosis". Prostaglandins & Other Lipid Mediators. 139: 87–92. doi:10.1016/j.prostaglandins.2018.10.004. PMID30352313.