در ۲۴ سپتامبر ۲۰۰۵ تظاهرات زیادی علیه تهاجم سال۲۰۰۳ به عراق و جنگ عراق برگزار شد.
معترضان از سراسر کشور راهپیمایی در پیوست واشینگتن دی سی.سازماندهی شده توسط ائتلاف پاسخ و گروه اتحاد برای صلح و عدالت برای ترویج صلح و پایان دادن به جنگ در عراق. برگزارکنندگان ادعا می‌کنند که حدود ۳۰۰۰۰۰ نفر در این تظاهرات شرکت کرده‌اند. پلیس گفت که ۱۵۰٬۰۰۰ بود.[۱][۲] مسیر تظاهرات نزدیک به کاخ سفید انتخاب شد اگرچه رئیس‌جمهور جورج دبلیو بوش در زمان دور بود.
نماینده سینتیا مک کینی، جورج گالووی، کارلوس آردوندو، سیندی شیهان، جسی جکسون، و رمزی کلارک دادستان کل سابق ایالات متحده در این تجمع شرکت کردند.
مارس ۲۴ سپتامبر همچنین شامل بیش از ۳۰۰عضو خانواده‌های نظامی صحبت می‌کنند، که نماینده حدود ۲۵۰۰ خانواده نظامی است.[۳]
علاوه بر تظاهرات و راهپیمایی اصلی که توسط جنبش پاسخ و متحد برای صلح و عدالت حمایت می‌شود، بسیج عدالت جهانی از یک راهپیمایی تغذیه کننده در اعتراض به سیاست‌های بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول(IMF) حمایت کرد که همزمان با نشست‌های پاییز برگزار شد. بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول، که در آخر هفته اتفاق افتاد.
راهپیمایی فیدر در دایره دوپونت برگزار شد. علاوه بر تظاهرکنندگان جریان اصلی، یک بلوک بزرگ سیاه نیز جمع شده بودند. این راهپیمایی از دایره دوپونت مجوز راهپیمایی از دولت دی سی نداشت و به همین دلیل جزئیات مسیر واقعی راهپیمایی تا آخرین لحظه فاش نشد. همراه با جمعیتی که در ابتدا تجمع کرده بودند، دومین راهپیمایی تغذیه کننده در اعتراض به مدرسه قاره آمریکا به گروه بانک جهانی در دایره دوپونت پیوست.
راهپیمایی تغذیه‌کننده بسیج عدالت جهانی از دایره دوپون به پایین خیابان کانکتیکات و از کنار میدان فاراگوت گذشت و به پارک مارو و بانک جهانی رسید. پس از راهپیمایی به سمت غرب در امتداد خیابان اچ تا خیابان ۱۹ شمال غربی، با موانع پلیس در سه طرف مواجه شد، و به سمت شرق در امتداد خیابان اچ تا میدان لافایت راهپیمایی کرد و به راهپیمایی اصلی که توسط جنبش پاسخ و گروه اتحاد برای صلح و عدالت حمایت می‌شد، پیوست.
پس از راهپیمایی تغذیه‌کننده بسیج عدالت جهانی به سمت بانک جهانی و سپس کاخ سفید، بلوک سیاه راهپیمایی جداگانه و کاملاً چرخشی را در خیابان‌های واشینگتن آغاز کرد و به سمت نزدیک‌ترین مرکز استخدام حرکت کرد. پلیس با رسیدن به مرکز استخدام، شروع به کار معکوس در موتورهای موتورسیکلت خود کرد. تعدادی از تظاهرکنندگان که با این تاکتیک آشنایی نداشتند، تصور کردند که گلوله‌های لاستیکی شلیک می‌شود و بسیاری از بلوک سیاه پراکنده شده و به دنبال پوشش بودند. با کاهش تعداد اعضای اصلی به حدود شصت نفر، بلوک سیاه عقب‌نشینی کرد و بسیاری از جعبه‌های روزنامه و سطل‌های زباله را در تلاش برای کند کردن پلیس پراکنده کردند. این عقب‌نشینی زمانی پایان یافت که پلیس از طریق گروه در خیابان‌های ۱۱ و کی ان وی حمله کرد.[۴]
چندین هزار نفر در یک راهپیمایی در پارک دولورس در سانفرانسیسکو شرکت کردند و تجمعاتی نیز در لس آنجلس، سیاتل، و بیرمنگام، آلاباما برگزار شد.[۲][۵]
هزاران نفر به راهپیمایی از میدان پارلمان تا هاید پارک پیوستند. پلیس تخمین می‌زند که ۱۰۰۰۰ نفر شرکت کردند اما سازمان دهندگان این رقم را ۱۰۰۰۰۰نفر اعلام کردند. این تظاهرات توسط ائتلاف توقف جنگ، کمپین خلع سلاح هسته ای (CND) و انجمن مسلمانان بریتانیا (MAB) سازماندهی شد. این اعتراض همزمان با اعتراض در واشینگتن و درست قبل از آغاز کنفرانس حزب کارگر در آن سال برگزار شد.[۶][۷]
تظاهرات در فلورانس، رم، پاریس و مادرید برگزار شد.
مجموعه‌ای از عکس‌ها تظاهرات جهانی علیه جنگ عراق را به نمایش می‌گذارد و مقیاس جهانی مخالفت‌ها را در آن دوره برجسته می‌کند.[۸]
تحلیلی به این موضوع می پردازد که چگونه اعتراضات جهانی علیه جنگ عراق منزوی شدن سیاست های دولت بوش را نشان داد و بعداً بر تصمیمات برای جلوگیری از درگیری ها در ایران در سال ۲۰۰۷ و سوریه در سال ۲۰۱۳ تأثیر گذاشت. این دیدگاه ها بر اهمیت پایدار اعتراضات ضد جنگ و تأثیر آنها بر تصمیمات سیاسی و نظامی بعدی تأکید می کند.[۹]
شتاب اعتراض ۲۴ سپتامبر به تظاهرات مهم دیگری نیز کشیده شد. قابل ذکر است، در مارس ۲۰۰۶، تظاهرات هماهنگ سومین سالگرد تهاجم به عراق، با رویدادهای مهم در شهرهایی مانند بغداد، لندن، نیویورک، و واشنگتن دی سی برگزار شد.[۱۰]
تصویر رسانه‌ای نقش مهمی در شکل‌گیری برداشت عمومی از اعتراضات ضد جنگ ایفا کرد. برخی تحلیل‌ها نشان می‌دهند که رسانه‌های جریان اصلی اغلب این تظاهرات را در قالب روایت‌هایی از «بی‌نظمی» و «نمایش» قرار می‌دهند، که به طور بالقوه مشروعیت پیام‌های معترضان را تضعیف می‌کنند. این چارچوب چالش‌های پیش روی جنبش ضد جنگ را در انتقال موضع خود به مخاطبان گسترده‌تر نشان می‌دهد.[۱۱]