ابوبکر محمد بن حسن طبری چالوسی (۴۶۵–۵۶۴) معروف به ابوجعفر صوفی فقیه، مفتی، واعظ و محدث[۱] سدهٔ پنجم هجری اهل چالوس طبرستان بود. وی سال ۴۶۵ قمری در چالوس متولد شد و در نیشابور به تحصیل پرداخت و سپس در کسوت واعط، محدث و مفتی رهسپار بغداد شد و پس از آن به مصر و حجاز سفر نمود و به شهرت بسیار دست یافت و در نهایت در سال ۵۶۴ قمری در آمل وفات یافت. در سال چهارصد و هفتاد و دو در چالوس طبرستان متولد شد[۲] و در محرم سال پانصد و چهل و سه در آمل وفات یافت.[۳] کتاب الاِجارة فی الکلام علی الاستئجار للقراءة علی المیت از آثار معروف اوست.[۴] به نقل از دانشنامه جهان اسلام از میان بزرگان چالوس محمدبن عبدالکریم ابوالفتح شالوسی رازی، فقیه و محدّث سده پنجم، و ابوبکر محمدبن حسن‌بن قاسم‌بن حسین طبری شالوسی مشهور به ابوجعفر صوفی واعظ، فقیه، عارف و محدّث سده چهارم و پنجم شهرت بیشتری دارند (صریفینی، ص ۴۹؛ طیار مراغی، مقدمه موسوی، ص 21)[۵]