۵۲۵: سپاه ایران تحت فرماندهی کمبوجیه (دوم)، سرزمین مصر را کاملاً ضمیمه قلمرو پادشاهی هخامنشی کرد.
۵۲۲: مرگ کمبوجیه در راه بازگشت از مصر.
۵۲۱: فریبکاری و زورستانی تخت پادشاهی توسط گئوماتمغ (بردیای دروغین) با طرح معرفی خود با نام بردیا فرزند کوروش بزرگ.
۵۲۱: داریوش بزرگ از خویشاوندان کوروش با یاری جمعی از نجیبزادگان پارسی، گئومات را کشت و به پادشاهی رسید. (تصویر ۲: سنگنگاره در بیستون)
۵۱۹: سرکوب شورشهای سراسری در بسیاری از ساتراپیهای ایران توسط داریوش.
۵۱۸: آغاز بنای تخت جمشید به عنوان پایتخت جدید هخامنشیان در پارسه.
۵۱۸: داریوش بزرگ به پنجاب حمله کرد و منطقه رودخانه جهلوم را فتح کرد و آن را ساتراپی هندوها معرفی کرد. اسناد حاکی از آن است که سند حداقل تا سال ۳۳۸ پیش از میلاد تحت کنترل هخامنشیان بودهاست.[۳]
۴۸۶: پس از مرگ داریوش، فرزندش خشایارشای یکم (تصویر ۳: سنگ نگاره در تخت جمشید) بر تخت سلطنت نشست.
۴۸۵: خشایارشا شورش مصر را سرکوب کرد و برادرش هخامنش را به عنوان فرماندار ساتراپی مصر منصوب کرد.
۴۸۴: در زمان خشایارشا یکم، پادشاه هخامنشی، بابل دو شورش معاصر علیه حکومت هخامنشی به راه انداخت، شورشها توسط رهبران شورشی بل شیمانی و شماش اریبا رهبری میشدند. قبل از این شورشها، بابل موقعیت ویژه ای در قلمرو امپراتوری هخامنشی داشت، پادشاهان هخامنشی به عنوان پادشاه بابل و پادشاه سرزمینها لقب گرفته بودند و بابل را به عنوان یک موجودیت تا حدودی مجزا در امپراتوری خود میدانستند که با پادشاهی خود در یک قلمرو متحد شده بود. اتحادیه شخصی خشایارشا به تدریج عنوان سلطنتی قبلی را کنار گذاشت و ساتراپی بزرگ بابلی (که بیشتر قلمرو امپراتوری نو بابلی را تشکیل میداد) را به واحدهای فرعی کوچکتر تقسیم کرد.[۴]
۴۸۴: خشایارشا ضمن سرکوب شورش بابل، استحکامات دفاعی آنجا را نابود کرده و مجسمه خدای مردوخ را تخریب کرد.
۴۸۰: ارتش هخامنشی به یونان یورش برد و در شهر آتن رژه رفت اما ناوگان دریای هخامنشی در نبرد سالامیس شکست خورد و نهایتاً تاخت و تازهای ایران در این سال پایان پذیرفت.
۳۳۳: در نبرد ایسوس (تصویر ۴: نقاشی در موزه ناپل) ارتش اسکندر، قوای پارسی به فرماندهی داریوش سوم را شکست میدهد.
۳۳۱: شکست سنگین قوای ایران به وسیله اسکندر در جنگ گوگمل در شرق موصل امروزی.
۳۳۰: کشته شدن داریوش سوم، فتح هگمتانه، ویران کردن تخت جمشید به وسیله اسکندر مقدونی و پایان حکمرانی هخامنشیان بر ایران.
۳۲۸: کشته شدن اردشیر پنجم واپسین مدعی سلطنت خاندان هخامنشیان توسط اسکندر
متفرقه
ایالت ارمنستان که از قرن ششم قبل از میلاد بخشهایی از شرق ترکیه را شامل میشد به ساتراپی ارمنستان تحت حکومت هخامنشیان تبدیل شد.
آناتولی نقشی محوری در تاریخ هخامنشیان داشت. در اوایل قرن پنجم قبل از میلاد، برخی از شهرهای ایونی که تحت حکومت پارسیان بودند، شورش کردند که به شورش ایونیایی ختم شد. این شورش پس از آن که به راحتی توسط مقامات ایرانی سرکوب شد، مقدمه مستقیم جنگهای یونان و ایران شد که یکی از سرنوشت سازترین جنگهای تاریخ اروپا بود.
حکومت هخامنشی در آناتولی با فتوحات اسکندر مقدونی و شکست دادن داریوش سوم در بین سالهای ۳۳۴ تا ۳۳۰ پیش از میلاد به پایان رسید. اسکندر در نبردهای متوالی کنترل کل منطقه را از ایران خارج کرد.
از قرن ششم پیش از میلاد تا قرن سوم پیش از میلاد، بحرین بخش مهمی از امپراتوری ایرانی هخامنشیان، بود.