چرای حفاظتی (به انگلیسی: Conservation grazing) یا چرای هدفمند به استفاده از دام‌های اهلیچراکننده یا نیمهاهلیشده برای حفظ و افزایش تنوع زیستی مراتع طبیعی یا نیمه‌طبیعی، مراتع، مراتع بیشه‌ای، تالاب‌ها و بسیاری از زیستگاه‌های دیگر گفته می‌شود.[۱][۲] چرای حفاظتی عموماً فشرده‌تر از شیوه‌هایی مانند سوزاندن کنترل‌شده است،[۲] اما همچنان باید مدیریت شود تا اطمینان حاصل شود که چرای بی‌رویه رخ نمی‌دهد. ثابت شده‌است که این عمل در بازیابی و حفظ اکوسیستم‌های مرتعی و گرمسیری در حد اعتدال سودمند است. سطح مطلوب چرا به هدف حفاظت بستگی دارد و سطح مختلف چرا، در کنار دیگر شیوه‌های حفاظتی، می‌تواند برای القای نتایج مطلوب مورد استفاده قرار گیرد.[۳]
بوم‌مرتعداری شهری با گوسفند و بز در چمنزار شهری «Bois de la Citadelle» در لیل[۴] حفاظت از چرای گاوهای شاخ‌بلند برای مدیریت ذخیره‌گاه طبیعی ملی در Ruislip Lido
